De gevreesde vraag- Liefs Laura
Door: Laura Hagen
Het is alweer februari. Eén van de meest romantische dagen van het jaar staat al snel weer voor de deur. Voor sommige vrijgezellen een moeilijke dag, voor anderen een doodnormale maandag. Het ligt er denk ik maar net aan hoe tevreden je bent met je vrijgezellenbestaan. Zelf heb ik er nooit zo’n moeite mee om vrijgezel te zijn op Valentijnsdag. Meestal geniet ik wel van alle ophef en vrolijkheid die deze dag met zich meebrengt. Misschien komt dat ook wel omdat ik mij sowieso redelijk gemakkelijk neer kan leggen bij mijn vrijgezelle leven. Er is maar één ding waar ik af en toe wat kriebelig van kan worden… ik noem het de gevreesde vraag!
En nee, het gaat niet om de vraag hoeveel ik weeg of hoe oud ik ben. Hoewel het je niks aangaat, heb ik in principe geen problemen met het beantwoorden van die twee vragen. De vraag waar ik het over heb is: ‘Hoe kan het nou dat jij nog vrijgezel bent?’. Soms wordt deze vraag meer geformuleerd als een statement en krijg je de opmerking ‘Ik snap echt niet dat jij nog vrijgezel bent!’. Het grote nadeel van deze vraag is dat het altijd zo goed bedoeld is! Meestal wordt het gebracht op een soort ongelooflijke toon. Vooral mijn lieve vriendinnen kunnen er met hun hoofd vaak niet bij dat ik de liefde van mijn leven nog niet heb kunnen vinden. Als je het hen vraagt, bezit ik volgens mij zoveel goede eigenschappen dat de mannen allemaal aan mijn voeten zouden moeten liggen. Spoiler alert, dat is dus niet het geval.
Het feit dat de vraag zo goed bedoeld is, maakt dat ik mij stiekem nog schuldiger voel over de lichte irritatie die het bij mij oproept. Want lieverd, denk je niet dat ik er al lang wat aan had gedaan als ik het antwoord op deze vraag zou hebben geweten? Er lijkt gewoon geen goed antwoord te zijn op deze vraag! Of er zijn zoveel mogelijke antwoorden dat het onmogelijk is om het juiste antwoord te vinden. De irritatie is daarmee ook niet gericht op de persoon die de vraag stelt maar op het feit dat er geen antwoord lijkt te zijn op deze vraag. Ik houd daar niet van, een gebrek aan antwoorden. Daar krijg je onduidelijkheid van. Ik weet liever precies wat er mis is zodat ik daarmee aan de slag kan. In dit geval betekent dat: met mezelf aan de slag gaan OF me erbij neerleggen dat dit is wie ik ben. Voorbeeldje, een goede vriendin van mij heeft ooit geopperd dat ik vrijgezel ben omdat ik zo slim ben dat ik intimiderend ben. Haar woorden, niet de mijne. Blijkbaar staat een redelijk goed stel hersenen gelijk aan intimiderend? Stel dat dit waar is. Dan heb ik volgens mij twee keuzes: ik pas me aan en doe me iets minder intelligent voor OF ik leg me erbij neer dat dit is wie ik ben en dat het bepaalde jongens afschrikt waardoor het moeilijker is om mijn perfecte match te vinden.
Die eerste optie vind ik niks. Het voelt toch een beetje als liegen tegen de man in kwestie en tegen mezelf. Daarnaast is het op de lange termijn niet vol te houden. Ook vind ik het best onzinnig want ja, ik kan best goed leren maar ik kan met momenten ook een stuk minder intelligent uit de hoek komen. En goed kunnen leren wil ook niet zeggen dat je alles kent en kunt. Conclusie…volgens mij zit er niks anders op dan me erbij neerleggen dat dit is wie ik ben. En als ik er goed over nadenk, geldt dit denk ik voor veel van de mogelijke redenen waarom ik nog vrijgezel ben. Natuurlijk is het belangrijk om op sommige dingen wat toe te geven en in te leveren. Je moet een beetje kunnen buigen om een relatie met iemand op te kunnen bouwen. Maar je moet ook weer niet zover buigen dat je breekt. Soms moet je je er ook bij neerleggen dat dit ook is wie je bent. En dat is goed. Ieder van ons is gemaakt met eigen kwaliteiten en valkuilen, dat is hoe God ons heeft gemaakt en daarom kunnen we elkaar vaak ook aanvullen. Het is aan ons om met Zijn hulp onze eigen weg hierin te vinden. Eerst zelf en vervolgens samen. Soms betekent dat dat we wat langer moeten wachten op onze perfecte match, maar ook dat is dan onderdeel van de weg die je moet gaan. Dus voorlopig geniet ik maar van het feit dat mijn vriendinnen mij in ieder geval heel leuk vinden. Tegelijkertijd blijf ik open staan voor die perfecte match waar ik voor wil buigen en die mij niet zal vragen voor hem te breken!
