Wonder challenge dag 24: Eucharistisch mirakel

Tijdens de Wonder Challenge gaan we dieper in op de betekenis van wonderen. En dan niet alleen de spectaculaire activiteiten die plaatsvonden tijdens het leven van Christus, maar ook de bijzondere gebeurtenissen rond heiligen, en zelfs de zaken die we in het leven heel normaal vinden. Vandaag is het de beurt aan: eucharistisch mirakel!

Persoonlijk vond ik dit de lastigste om over te schrijven. Mijn eerste gedachte ging uit over zo’n bloedende hostie. Dat er tijdens de Mis dit gebeurde en totaal onverklaarbaar was. Het bloed dat werd onderzocht bleek dan ook maar de helft van de chromosomen te hebben, wat dan zou verklaren dat het van Jezus was omdat hij half mens en half God was. Het is nu laat en als je hier mee over wil lezen kun je dat zeker aan ChatGPT vragen of anders op Google opzoeken.

Het lijkt mij trouwens niet prettig als zoiets gebeurt als je de hostie ontvangt. Ik moet gelijk denken aan dat je het gelijk moet melden als je contact met je huid met bloed wat van iemand anders is. In de zorg heb je daar strenge regels voor. Letterlijk bloed eten vind ik ook maar een naar idee. Misschien herkenbaar, als kind dat je dan bloed proefde en dat het naar ijzer smaakte.

Maar wat zou er dan waarschijnlijk daadwerkelijk gebeuren? Daan schreef iets heel moois op in zijn challenge over zweven. Dat er even iets gebeurt wat wetenschappelijk eigenlijk niet kan. Hij heeft het opgeschreven, dus dit kun je exact teruglezen. Een soort error in tijd en plaats. Net als in de droomwereld waar ik eerder over schreef waar er geen chronologisch verband is in tijd en plaats en alles door elkaar heen gaat. In de bewuste wereld zou het dus blijkbaar ook kunnen, maar alleen als de trilling daarvan zodanig sterk is. Gedachten zijn super snelle trillingen en als trillingen langzamer worden kunnen ze verschijnen beneden de lichtsnelheid en materie worden.

Gedachten zijn super snelle trillingen en als trillingen langzamer worden kunnen ze verschijnen beneden de lichtsnelheid en materie worden.

Zo werkt het met alles! Je hebt een idee en voor je het weet is het er. Als je gelooft dat de hostie letterlijk het lichaam is van Jezus, een persoon die buiten jezelf staat, dan is het ook zo. Dat geloof (trilling) zou ervoor kunnen hebben gezorgd dat het gebeurde. Betekent het dat de trilling ergens anders dan niet sterk genoeg is dat het niet gebeurde? Dat weet ik niet. Want met het geloof is het nog steeds het lichaam van Jezus (de gedachtetrilling rondom de hostie) alleen is het in de onzichtbare wereld gebleven. Het zou dan ook moeilijker eetbaar zijn als er echt een stuk vlees van Jezus zou zijn. Dat zou haast kannibalistisch zijn.

Dat geloof (trilling) zou ervoor kunnen hebben gezorgd dat het gebeurde.

Hoe het kan dat gedachtetrilling van onzichtbaar naar zichtbaar gaat vanwege een verminderde snelheid, dat is denk ik mysterie. Maar toch gebeurt het ieder moment in het groot en in het klein zoals ik al zei. Ik wil een kopje thee pakken, ik heb eerst de gedachte en voor je het weet sta ik met een kop thee in mijn handen. In dat opzicht is het Eucharistisch mirakel niet veel anders, alleen zou je kunnen zeggen dat het vanuit een collectief onbewuste even naar boven was gekomen om de mensen te laten zien dat zoiets kan. Dat God bestaat omdat andere manieren de mensen niet bereiken.

Maar we moeten niet helemaal zijn zoals de ongelovige Thomas. De gewone hostie is voor de gelovigen nog steeds evenveel het lichaam van Jezus als de bloedende hostie. Die bloedende hostie was alleen wel even nog voor hen die eerst willen zien en dan geloven. Alleen is geloven wel een stuk moeilijker als je alleen maar blijft vasthouden aan de zichtbaar waarneembare wereld… hoewel dat ook een geloof op zich kan zijn te noemen. Namelijk de wetenschap. Toch moeten ook wetenschappers weten over God en wonderen dus zou dit verhaal over trilling daar mogelijk aan kunnen bijdragen.

De gewone hostie is voor de gelovigen nog steeds evenveel het lichaam van Jezus als de bloedende hostie.