Dag 16 zomer licht challenge: Teletubbie zon

Lichtbron: Teletubbie zon
Frequentie: onbekend.

Door: Catherine Hartmann

In eerste instantie moest ik best wel lachen om deze lichtbron. De zon van de Teletubbies. Hoe komt die bij deze Omega bingo terecht? Een leuk ‘grapje’, origineel.

Maar toch bleef deze lichtbron mij bij.

Dat is misschien precies wat deze zon voor zoveel kinderen betekent. Bijna elk kind kent de zon en omdat hij mij zo bleef hangen, ben ik, jawel, de intro van de Teletubbies nog eens gaan kijken.
Een vrolijk lachend babygezichtje stijgt boven het gras uit net nadat de knuffelige gekleurde wezentjes zich aan de kinderen hebben voorgesteld.

De lach van de baby is aanstekelijk en ook ik krijg er weer een glimlach van op mijn gezicht. Omdat het aanstekelijk is, maar ook van herkenning. Het brengt mij even terug in mijn kindertijd, alhoewel ik mij herinner dat ik dit programma eigenlijk niet vaak heb gekeken. Maar toch is het een herkenning en ben ik even terug in mijn kindertijd.

Ik vraag mij af of de makers van dit programma stil hebben gestaan bij de betekenis van de kleine details die zich voordoen, of bijvoorbeeld hoe de knuffelige wezentjes zijn ontwikkeld. Het filmpje dat op een van de buikjes wordt vertoond en elke aflevering “nog een keer” wordt herhaald. Het moet voor elk kind zo voorspelbaar zijn, wat een rust zal dat geven. Een rust die we vandaag de dag met elkaar niet altijd meer hebben of creëren.

Zou je nu nog de tijd nemen om een aflevering, een heilige Mis, een vers, of een hoofdstuk gelijk nog een keer te lezen zonder dat het verveelt of zodat het misschien vanuit voorspelbaarheid rust kan geven?
Rust en geluk vinden in de kleine dingen die zo simpel kunnen zijn.

Dezelfde ochtend waarop ik de Omega bingokaart ontving reed ik met mijn auto de straat uit. Een van de buurkinderen en haar moeder hadden net grote zus naar school gebracht. Ze bleven wachten op de stoep en zwaaiden uitgebreid naar mij, met een grote lach erbij. Het was een mooi vervolg op waar ik die ochtend over na had gedacht. De simpele kleine dingen, zoals de lach van het zonnetje, of in dit geval, de lach van mijn buurmeisje en de rust nemen om die kleine boodschappen te zien, kan dus zo’n grote lichtbron zijn!