Dagboek van een Kerkmeisje #16

In het vorige deel hebben jullie kunnen lezen hoe de vader van Julia schoorvoetend heeft toegegeven dat Nick op Tweede Paasdag wel langs mag komen. Hoe zal dat af gaan lopen? Lees snel verder.

Maandag 18 april

Julia was onrustig. Ze was continu in beweging en wist niet zo goed wat ze met zichzelf aan moest. Ze was blij dat haar moeder haar maar een beetje aan het werk hield met de voorbereidingen de afgelopen dagen, anders had ze misschien geen nagels meer over gehad. En ze was niet eens een nagelbijter. Nick kon ieder moment komen. Voor het eerst. Bij haar thuis. Hij ging haar ouders en zus ontmoeten. Ze wist niet goed waar ze het zoeken moest. Nick zelf was erg enthousiast geweest toen ze hem vroeg of hij wilde komen vandaag. Sterker nog, hij vertelde dat hij echt heel graag wilde komen. Zijn ouders gingen op Tweede Paasdag vaak wat ondernemen, naar de meubelzaak of autodealer of iets dergelijks en hij keek er al ontzettend tegenop om met hen mee te moeten. Een middag bij Julia op visite was precies wat hij nodig had om eronderuit te komen. Hij had haar de afgelopen dagen al meerdere keren geappt met de vraag of hij nog wat mee kon nemen, of hij nog ergens rekening mee moest houden en allerlei andere vragen over haar ouders, haar zus en hun paastradities. Als ze hem niet beter kende, zou ze bijna denken dat hij ergens ook een beetje zenuwachtig was. Maar het was vooral ook heel erg leuk en een beetje schattig. Voor Julia zelf was het allemaal wat minder vlekkeloos verlopen vandaag. Toen ze vanochtend beneden kwam in haar outfit voor vandaag, waar ze erg veel moeite in had gestoken, had haar vader net geen rolberoerte gekregen. “Absoluut niet” was zijn reactie geweest op haar jurkje. Met de zachte sturing van haar moeder, had hij zich uiteindelijk bij het jurkje neergelegd. En heel eerlijk, er was ook absoluut niks mis mee.

Nu zat ze op de bank op hem te wachten. Ze probeerde wat te lezen maar ze kon haar hoofd er niet bij houden. Nadat ze voor de zoveelste keer had gezucht en uit het raam gekeken had, keek Katy op van haar telefoon. “Pfft, alsjeblief zeg! Doe toch niet zo melodramatisch! Hij komt hier op de koffie, we gaan een spel doen en dan loopt hij hier gewoon weer de deur uit. Pap gaat hem vast niet vermoorden”. “Jij hebt makkelijk praten” mopperde ze terug “jij stelt geen één van je vriendjes voor aan pap dus je hebt dit nog nooit hoeven doen”. “Nee zeg, ik weet wel beter. Maar ik wéét ook gewoon dat hij mijn vriendjes niet goedkeurt, ik hoef het niet eens te proberen. Jij daarentegen bent zo perfect dat je alleen maar een goede keuze kunt maken. Jij hoeft je dus echt geen zorgen te maken”. Julia rolde met haar ogen, want ja, en echt goede reactie kon ze hier natuurlijk niet op geven. Net toen ze een zoveelste poging wilde doen om dezelfde zin in haar boek te lezen, ging de bel. Als een speer stond ze op om de deur op te doen. Op weg naar de voordeur, liep ze langs de keuken en kon ze haar vader net horen mompelen “hij is in ieder geval punctueel”. “Sst,” reageerde haar moeder “lief zijn vanmiddag. Het is erg dapper dat hij zo wil komen”. Meer hoorde ze niet toen ze koers zette naar de voordeur.

Toen ze de deur opende viel en Nick zag staan, viel er een last van de schouders van Julia. Hij zag er, natuurlijk, ontzettend knap uit. Hij had een grote bos bloemen en iets wat leek op chocolade in zijn hand. Zijn blik ging van Julia’s tenen steeds hoger en toen hij haar in de ogen keek, brak er een grote glimlach door op zijn gezicht. Julia kon niet anders dan zelf ook lachen. “Hoi Juul, wat zie je er mooi uit”. “Dankjewel, je mag er zelf anders ook wezen. Kom binnen, fijn dat je er bent!” Ze opende de deur en stapte opzij zodat Nick naar binnen kon. Zacht mompelde ze “ben je er klaar voor?” “Kom maar op!” reageerde Nick net zo zacht en met een zelfverzekerde glimlach op zijn gezicht. Julia nam Nick mee naar de woonkamer waar ze hem aan iedereen voorstelde. Hij bleek één en al charme richting haar moeder en Katy. Tegenover haar vader was hij netjes en beleefd maar ook zelfverzekerd. En tot Julia’s grote verbazing, waren ze al snel verwikkeld in een gesprek over voetbal. Nick stortte zich ook vol overgave in het traditionele Monopoly spel dat elk jaar op Tweede Paasdag gespeeld wordt en voor Julia het wist was de middag weer voorbij en stond Nick op het punt om weer naar huis te gaan. Nadat ze nog even met hem na had gekletst bij de deur, liep ze naar de keuken om haar moeder te helpen bij het eten. “Ik vind hem leuk lieverd! Wat een charmante jongen. Wat mij betreft mag je hem vaker uitnodigen”. Julia lachte naar haar moeder en merkte dat ze dat zelf ook leuk zou vinden.

Wat zal Julia’s vader van Nick vinden? Is hij goedgekeurd? En hoe zal hun verhaal verder lopen? Lees het in het volgende deel.