Dagboek van een kerkmeisje #17
In het vorige deel heb je kunnen lezen hoe Nick op visite kwam bij Julia en haar ouders. Het was een heel succes. Lees nu hoe het verder gaat.
Vrijdag 22 april
Julia en Nick zaten weer samen in het schoolcafé. Ondanks dat ze niet meer hoefden te repeteren voor het toneelstuk, waren hun afspraken blijven staan. Meestal vulden ze hun tijd met kletsen en het maken van huiswerk. Onder de soms wat strenge maar rechtvaardige begeleiding van Julia, was Nick een flink stuk vooruit gegaan met zijn Engels. Nick daarentegen bleek Julia nog het één en ander te kunnen leren met betrekking tot wiskunde. Op deze manier haalden ze, naast de gezelligheid, ook nog wat nuttigs uit hun wekelijkse afspraakjes. “Pffft, ik ben er wel klaar mee voor vandaag” verzuchtte Nick terwijl hij zijn boek dichtklapte. “Volgens mij hebben we lang genoeg stil gestaan bij ons huiswerk”. Julia keek op van haar boeken en trok haar wenkbrauwen vragend op. “Wat? We zijn al dik een uur bezig, op vrijdagmiddag. Ik zeg dat het goed is geweest”. Julia rolde met haar ogen maar sloeg haar eigen boeken ook dicht en schoof ze aan de kant. Ze had al wel geleerd dat zij ook niet meer aan leren toe zou komen als Nick ermee ophield. De vorige keer had ze het geprobeerd maar toen bleef hij continu met het lepeltje van zijn koffie in haar hand prikken. Dat deed niet veel goeds voor haar concentratie.
“Goed, wat had je dan in gedachten?”. “Geen idee, gewoon wat kletsen ofzo? Hoe was je week verder? Is Katy er nog erg kapot van dat ze niet heeft gewonnen met Monopoly?”. Julia schoot in de lach. “Ze is er zo ondertussen wel overheen. Ze is wel echt een dag of twee flink chagrijnig geweest. Dit was voor het eerst in jaren dat ze niet heeft gewonnen”. “Wat zal ik zeggen, ik ben gewoon een kampioen in bordspellen. Maar verder ben ik er heel gewoon onder gebleven hoor”. “Oh ja, en zo ontzettend bescheiden ook”. “Ja, dat inderdaad ook. En je vader? Ik heb je er helemaal niet meer over gehoord. Wat vond hij ervan”. Voor het eerst leek Julia een beetje twijfel in de ogen van Nick te zien. “Hij noemde je een netjes opgevoede jongeman die ook nog eens kennis had van voetbal. In de ogen van mijn vader is dat zo ongeveer een heiligverklaring dus ik zou me niet te veel zorgen maken als ik jou was”. “Oh top, dus als ik zou vragen of je zondag met me mee wil naar de kermis dan zou dat wel mogen?”
Julia moest hier even van slikken. De hele week ging het al over de komende lentekermis. Blijkbaar was het een groot evenement hier in de omgeving. Met de zondag als klapstuk omdat het de laatste dag was. Als je het geroezemoes in de gangen moest geloven, ging de hele school erheen. Dit zou de eerste keer zijn dat Nick en Julia zo in het openbaar zouden treden. Was ze daar al klaar voor? Aan de andere kant moest ze ook niet zo zeuren, ze wilde ook gewoon heel graag met Nick naar de kermis. Julia gaf zichzelf mentaal een schop onder haar kont en zei: “Dat zou wel moeten lukken. Ik moet alleen in de ochtend wel eerst naar de mis”. “Dat is geen probleem,” antwoordde Nick, “ik kan je gewoon na de mis ophalen bij de kerk en dan gaan we er samen heen. Mijn ouders zijn er ook, ze zouden het leuk vinden om je dan een keer te ontmoeten. Schijnbaar praat ik zoveel over jou dat ze erg benieuwd zijn wie je bent”. Hij rolde dit keer zelf met zijn ogen maar het ontging Julia niet dat zijn wangen wat lichtroze kleurden. “Dat lijkt me een super goed plan. En het lijkt me ook heel leuk om jouw ouders te leren kennen. Ik overleg het voor de zekerheid even thuis maar volgens mij moet het kunnen. Ik app je er vanavond over”.
Diezelfde avond bracht Julia het onderwerp ter sprake tijdens het eten. Zoals verwacht vroeg haar vader direct hoe het zou moeten met de kerk en bijbelstudie maar toen Julia vertelde dat haar bijbelstudie die zondag niet door zou gaan en Nick haar na de mis bij de kerk kwam halen, was hij al snel tevreden. Julia’s moeder had ook geen bezwaren dus appte Julia snel naar Nick dat het plan voor zondag door kon gaan. Tijdens de afwas wenkte Julia’s moeder haar en schoof haar een briefje van vijftig in de hand. “Voor de kermis zondag, zorg dat je die jongen ook even ergens op trakteert en dat je een leuke dag hebt met elkaar”. “Mam,” zei Julia, “dat is veel te veel, dat is toch niet nodig”. En ze probeerde het geld aan haar moeder terug te geven. “Nee lieverd, hou het maar. In tegenstelling tot je oudere zus vraag jij nooit om iets. Neem het mee en maak er maar wat leuks van”. Julia sloeg haar armen om haar moeder heen om haar te bedanken en legde het geld op haar kamer zodat ze het zondag niet zou vergeten.
Julia en Nick gaan voor het eerst echt publiekelijk met elkaar op date. Hoe zou dat gaan? Lees het de volgende keer!
Wil je meer artikelen lezen? Neem een abonnement op Omega Magazine. Kijk daarnaast ook op onze Instagram en FB-pagina
