Dagboek van een Kerkmeisje #19
In het vorige deel konden viel te lezen hoe Nick en Julia zich vermaakten op de lentekermis. Ze hadden het heel erg naar hun zin met elkaar en Julia heeft zelf de ouders van Nick ontmoet. Maar toen kwamen ze Britt tegen. Hoe zou dat aflopen…
Zondag 24 april
Nick en Julia draaien zich om in de richting van de stem van Britt. Britt stond ongeveer een halve meter van hen vandaan en naast haar stond een jongen die ze nog niet eerder hadden gezien. Hij leek een aantal jaar ouder dan zij. “Britt”, zei Nick met een korte hoofdknik haar kant op. Snel richtte hij zijn blik even op Julia om haar verontschuldigend aan te kijken. “Kennen jullie Cameron al?” vroeg Britt om de aandacht weer op zichzelf te vestigen. En ze keek wees naar de jongen naast zich. “Hij studeert hier vlakbij en is mijn nieuwe vriendje”. Britt gooide deze informatie naar buiten met haar meest achteloze stem en gooide haar haar over haar schouder. Het ontging Julia echter niet dat ze intens naar Nick keek, alsof ze zijn reactie wilde zien. Nick en Julia schudden allebei hun hoofd en mompelden zachtjes een groet richting Cameron. Hij reageerde hier niet op. Sterker nog, hij leek helemaal niet met zijn aandacht bij het gesprek te zijn. Zijn ogen dwaalden over het kermisterrein en hij leek overal liever te zijn dan daar. Julia had een beetje medelijden met Britt. Ze kon toch wel wat beters krijgen dan deze jongen die haar absoluut geen blik waardig keurde. Britt nam opnieuw het woord: “Dit is Nick, hij is onze sterspeler van het voetbalteam. We zijn al jaren goede vrienden.” Toen richtte ze haar blik op Julia, “en dit is onze juultje. Juul woont hier nog niet zo lang en is heel speciaal. Julia wordt later namelijk non. Daar is ze nu al druk mee bezig want ze woont bijna in de kerk.” Vervolgens dempte ze haar stem tot een volume die door moest gaan voor fluisteren maar nog steeds super goed te horen was voor iedereen: “Eigenlijk is het best wel zielig, ze heeft totaal geen sociaal leven. Maar we proberen het haar niet te veel in te wrijven”.
Julia merkt dat alle sympathie die ze voor Britt voelde meteen weer was verdwenen en rolde met haar ogen als reactie op het verhaal van Britt. “Dankjewel voor deze indrukwekkende introductie, Britt” zei ze sarcastisch. Nick vulde haar aan door te zeggen “Jeetje Britt, dit was echt niet nodig man. Doe eens normaal. Ik vind het fantastisch dat Julia gewoon haar eigen ding doet en zich niets aantrekt van dat gezeur van anderen”. Ondertussen trok hij Julia even tegen zich aan. Om haar ook fysiek te ondersteunen, leek het wel. Julia lachte. Gelukkig werd hen de reactie van Britt bespaard omdat het tijd voor haar en Cameron was om in het reuzenrad te stappen. Nu de dreiging van Britt voorbij was, kwam haar angst voor het reuzenrad ineens weer in volle kracht terug. Nick, die haar spanning aanvoelde, pakte geruststellend haar hand.
Achteraf viel het gelukkig best mee. Nick hield haar continu vast en probeerde haar de hele tijd af te leiden door naar herkenningspunten in de verte te wijzen en haar te overspoelen met allerlei herinneringen. Hierdoor was het ritje snel voorbij en, tot Julia’s grote verbazing, had ze zich eigenlijk ook wel vermaakt. Ze maakten daarna nog een rondje langs een aantal attracties en aten samen nog wat en toen was het ook wel tijd om naar huis te gaan. Nick fietste met Julia mee en zette haar keurig af bij de voordeur. Na elkaar te hebben bedankt voor de leuke dag, kuste Nick haar voorzichtig op haar lippen. Het was een korte, keurige zoen en hij was voorbij voor Julia er erg in had. Maar toch voelde Julia hoe zich een warmte verspreidde van haar lippen naar haar hele lichaam. Zonder nog iets te zeggen stapte Nick op zijn fiets en fietste hij weg. Julia keek hem na. Met haar lippen stijf op elkaar gedrukt. Alsof ze zo het gevoel van Nicks lippen op die van haar vast kon houden.
Lees hoe het verder gaat met Nick en Julia in het volgende deel.
Wil je meer artikelen lezen? Neem een abonnement op Omega Magazine. Kijk daarnaast ook op onze Instagram en FB-pagina
