Dag 14: ‘gingerbread treat’

Deze advent doen leden van de redactie mee met de ’theezakjes adventskalender challenge’. Elke dag tot kerst wordt er een theezakje uit het doosje getrokken. De naam van de smaak van het theezakje dient als inspiratie om over kerst te praten. Vandaag de smaak ‘gingerbread treat’. 

Als kind vond ik de geur van speculaas één van de fijnste dingen van december. Hoe dichter bij Kerst we kwamen, hoe vaker er schaaltjes met lekkernijen op tafel kwamen. Liefde gaat door de maag; de blijdschap over Gods bevrijding wordt in de Bijbel vergeleken met ‘vreugde over de oogst’.

Een mooie en subtiele film die ik ooit daarover heb gezien, is Babette’s Feast. Deze zag ik voor het eerst op een katholiek jongerenweekend van bisdom Breda in Oosterhout, bij de gemeenschap van Chemin Neuf. Ik waardeerde het verhaal erg, en vond het leuk om later te zien dat paus Franciscus naar deze film verwijst in één van zijn documenten!

Babette’s Feast speelt zich af in een gesloten protestantse gemeenschap, die proberen om hun geest te richten op het hogere: op God, op Christus. Hun naastenliefde gaat gepaard met een grote soberheid, want wereldse uitbundigheid (carrière, kleding, muziek, eten) zou maar afleiden van God.
Babette organiseert echter een feest, met aarzelende toestemming van de gemeenschap, waar de tafels afgeladen vol zijn en de beste wijn wordt geschonken. In dit geval gaat het samen eten gelukkig niet ten koste van de liefde; gaandeweg zie je de mensen ontdooien en elkaar echt ontmoeten.

Een treat, een verwennerij (van speculaas of anderszins), heeft op het eerste gezicht niet veel te maken met de échte betekenis van Kerst. Maar misschien toch wel. Want treats zijn cadeautjes van God … en het Kerstkind is Gods grootste cadeau.