All you need is…- Liefs Laura
Door: Laura Hagen
Misschien heb je het al wel kunnen raden (en iedereen die mij goed kent weet het zeker), maar ik ben een groot fan van het programma “All you need is Love”. Elke week zit ik voor de televisie. En als ik niet naar de live uitzending kan kijken, kijk ik zeker terug. Ook de jaarlijkse kerstspecial is altijd vaste prik. Bijna alles moet daarvoor wijken. Mijn moeder kijkt altijd vrolijk met mij mee, de rest van het gezin is er iets minder blij mee. Mijn liefde voor het programma gaat zelfs zo ver dat ik al jaren roep dat ik de baan van Robert ten Brink over wil nemen, mocht hij er ooit mee stoppen. Dus Robert, als je dit leest….Ik houd me aanbevolen!
Wat mij precies aanspreekt in het programma kan ik niet zeggen. Het is niet één aspect dat ervoor zorgt dat ik zo graag kijk. Ik denk dat het een samenspel is van verschillende onderdelen. Ten eerste het meevoelen in de ongemakkelijkheid van de kandidaten die worden meegelokt naar het programma. Kom je nietsvermoedend in die studio aan, wordt je vervolgens uit het publiek geplukt omdat je vrienden vinden dat het tijd is voor een partner. De mix aan emoties die je dan door je heen voelt gaan lijkt mij bijna niet te beschrijven. Als kijker op de bank heb ik vaak ook gemengde gevoelens, aan de ene kant vind ik het best zielig dat diegene zo op tv wordt neergezet. Aan de andere kant vind ik het lief dat zijn/haar vrienden zo hun best doen om die persoon gelukkig te zien.
Het tweede wat ik zo mooi vind aan het programma, is het feit dat ze zo veel mensen gelukkig maken door ze bij elkaar te brengen. Families en partners die soms mijlenver van elkaar wonen, kunnen door dit programma bij elkaar worden gebracht. Hoe mooi is dat?! Dat je op die manier toch de liefde mag verspreiden en mensen gelukkig mag maken, heerlijk! Ik ken mensen die wel eens opperen dat het allemaal doorgestoken kaart is. Of die het maar gek vinden dat deelnemers soms zelf al jaren bezig zijn met het regelen van een vergunning en het niet voor elkaar krijgen en dat dan een programma belt en dan ‘kan het ineens allemaal wel’. Dat is natuurlijk iets om over na te denken. Maar ik kies ervoor om daar maar niet te veel bij stil te staan. Dan kan ik meer van het programma genieten.
Wat mij toch stiekem wel verbaasd, is dat er zo veel mensen zijn die het aandurven om voor de liefde soms zo ver van familie en vrienden te gaan wonen. Ik vind het dapper. Ga er maar aan staan…een heel nieuw leven beginnen in een land waar je eigenlijk niemand kent. Weg van alles wat bekend is. En als je pech hebt, ook nog met een paar uur tijdsverschil waardoor het onderhouden van contact soms nog moeilijker kan zijn. Ik vind het bewonderingswaardig, zo overtuigd zijn van je liefde en de rest van je leven dat je die keuze gewoon maakt. En toch…heel soms vind ik het ook wel moeilijk te verkroppen. Want een dergelijke beslissing heeft niet alleen effect op jezelf. Als je ervoor kiest om de liefde achterna te gaan, kies je er ook voor om mensen achter te laten. En de mensen die achterblijven moeten er dan maar het beste van maken. Natuurlijk worden zulke beslissingen niet lichtvaardig genomen. Er wordt meestal goed over nagedacht, zaken worden vaak goed besproken en de meesten zijn zich heel bewust van de keuze die ze maken.
Het verlaten van huis en haard is niet perse iets nieuws van deze tijd. Ook de twaalf apostelen lieten hun bekende omgeving achter zich om met Jezus mee te gaan. Toegegeven, dat was wel een iets andere situatie, maar er zijn ook zeker overeenkomsten. Je laat dat wat bekend is achter voor iets wat je liefhebt en waar je achter staat. Nogmaals, je moet het maar kunnen. Ik zou graag met volle overtuiging willen zeggen dat ik in een dergelijke situatie hetzelfde zou doen maar eerlijk gezegd heb ik daar toch wel mijn twijfels bij.
Naast dat ik het heel dapper vind, ben ik er stiekem ook wel blij om dat er mensen zijn die wel weg durven te gaan. Niet alleen omdat ik hun het geluk wens, maar ook omdat ik daarin toch een beetje egoïstisch ben. Want als zij niet weg zouden zijn gegaan, kon ik niet genieten van de hun hereniging. Kortom, ik zit aankomende donderdag weer op de bank te kijken. Lekker genieten van de liefde, heerlijk! Kijk je mee?
Wil je meer artikelen lezen? Neem een abonnement op Omega Magazine. Kijk daarnaast ook op onze Instagram en FB-pagina
