Een beetje meer schijt- Liefs Laura

9 december 202022 januari 2022 Linda De Valk 0 reacties column, Liefs Laura

Door: Laura Hagen

In mijn vorige stuk heb ik het gehad over hoe belangrijk het is om te houden van wie je bent. Hierbij heb ik het onder andere gehad over het feit dat het proces van zelfliefde moeilijk is en tijd kost. Hier wil ik graag verder op in gaan. En wel door wat van mijn eigen ervaringen over dit onderwerp met jullie te delen. Ik wil absoluut niet beweren dat ik een expert ben of dat mijn ervaringen kenmerkend zijn voor iedereen. Maar ik hoop dat mensen zich er een beetje in kunnen herkennen.

Graag wil ik jullie in dit stuk even meenemen naar de middelbare school. Een betekenisvolle periode voor ieder van ons lijkt mij zo. Vrienden en omgeving worden belangrijker, iedereen ‘vecht’ voor zijn/haar plekje in de spotlights, status is ‘een ding’ en ondertussen razen de hormonen door je lichaam. Een beeld dat voor velen van ons wel herkenbaar of in ieder geval voor te stellen is. Wanneer je terugdenkt aan je tijd op de middelbare school, herinner je je misschien wel die ene leerling die altijd in een goed blaadje stond bij de leerkracht. Altijd het huiswerk af, beleefd, bereid te helpen maar verder niet bepaald opvallend of populair. Nou die leerling was ik! Wanneer je van je mentor te horen krijgt dat je ‘best wat vaker mag praten tijdens de les’, weet je wel ongeveer hoe laat het is. Mijn gedrag zorgde ervoor dat mensen mij over het algemeen wel mochten. Je kon bij mij namelijk best vaak terecht voor het overschrijven van huiswerk. Iets waar ik overigens niet echt trots op ben!

Hoewel mijn persoonlijkheid voor de mensen om mij heen wellicht handig en gewenst was, was het voor mij niet altijd even makkelijk. Ik was mij altijd bewust van mijn positie, niet populair maar ook niet direct een buitenbeentje. Ik besef dat het een sociale positie is waar veel mensen jaloers op kunnen zijn (geweest). Ik werd namelijk niet gepest en ‘peerpressure’ ging over het algemeen aan mij voorbij. Maar ook deze sociale positie heeft zijn uitdagingen. Ik was mij continu bewust van het feit dat ik binnen mum van tijd aan de onderkant van de sociale hiërarchie terecht kon komen. Met als bijkomend effect dat ik mezelf continu afvroeg of andere mensen mij wel leuk vonden. Overigens denk ik dat dit gevoel ook werd gevoed door mijn eigen persoonlijkheid. Het gevoel van ‘leuk gevonden willen worden’ ging soms zo ver dat ik wel eens over eigen grenzen heen ging, confrontaties uit de weg ging of niet zei wat ik echt vond. Ik was mezelf niet en vergat helemaal dat het belangrijker was dat ik mezelf leuk vond.

Het moment dat ik afscheid nam van mijn middelbare school en over ging naar het hbo was voor mij een belangrijk keerpunt. Ik was op dat moment wel bewust van het feit dat ik niet volledig mezelf was en dat dit anders moest. Of zoals ik dat toentertijd tegen mezelf zei: “het is tijd dat ik een beetje meer schijt krijg”. Ik besloot dat het hbo een nieuw begin zou zijn voor mij. Ik zou me niet meer zo laten leiden door wat anderen van me zouden vinden en mijn tijd als ‘huiswerkgenerator’ was wat mij betreft ook wel voorbij. Uitwisseling van schoolwerk was prima maar wel met een meer ‘voor wat hoort wat’ karakter. En ik zou me alleen omringen met mensen die mij echt leuk vonden om wie ik was. En vind je me niet leuk?! Even goede vrienden maar dan ga ik me niet meer in alle bochten wringen voor jou.

Allemaal goede voornemens maar niet altijd even makkelijk om je aan te houden. Ik ben vaker dan ik kan tellen teruggevallen in oud gedrag. Ik vind het soms nog steeds moeilijk om te zeggen wat ik echt denk en maak me nog steeds druk om wat anderen van me vinden. Ik twijfel nog steeds aan mezelf en ik heb mezelf nog steeds niet volledig omarmt. Het is moeilijk om twijfels achter je te laten en vooral om je minder leuke kanten te accepteren. Zelfs met mensen om je heen die je echt leuk vinden om wie je bent. Mezelf accepteren is ‘work in progress’ maar ik zet elke keer weer nieuwe stappen. Het kost tijd en moeite maar uiteindelijk kom ik er wel. En ik durf te wedden dat ik niet de enige ben! Dus voor iedereen die hier wel eens mee worstelt…Begin met een beetje meer schijt, zoek mensen die je leuk vinden om wie je bent, probeer jezelf te omarmen en beetje bij beetje komt de zelfliefde dichterbij! En dan kunnen we de liefde met een oprecht hart nog verder verspreiden.