Dagboek van een kerkmeisje #23
Let op! Er kunnen heftige thema’s aan bod komen.
Julia heeft het schrijven weer opgepakt. In de vorige dagboekverhaal was te lezen dat Julia graag naar het kerstgala op haar middelbare school wil gaan… samen met Nick!
22 december
“Wat zijn jullie laat!“ zei meneer Hilgerink van Nederlands. Hij had een fancy glitterpak aan ontving de entreekaartjes met een schorre rookstem. Zijn wangen en gezicht waren gloeiend rood en hij stonk ook nog eens naar sterke drank. Iew! Julia en Nick stonden nog wat uit te puffen van het harde fietsen en pakketjes bezorgen. Die avond mocht Julia achterop de fiets bij Nick, want haar eigen fiets moest nog worden gerepareerd. Gelukkig had Nick een fietsenrekje aan de voorkant van zijn fiets waar hij de krat met kerstpakketjes op kon zetten. Julia was die avond waarop Nick vroeg om mee te gaan naar het kerstgala naar haar moeder gegaan en had eerst nog een half uur gesmeekt of ze toch echt niet mee mocht. Haar moeder leek daar in eerste instantie onverbiddelijk over. Maar toen kwam Julia op het idee om vooraf aan het gala de kerstpakketjes uit te delen. Ze vertelde haar plan aan Nick. Nick begon weer eens over dat hij niets heeft met het geloof. Dat is sinds hij fan is geworden van Andrew Tate, hoewel hij dat niet wil toegeven. Eerst was hij altijd wel geïnteresseerd en wist hij ook al best veel, maar na Zuid-Afrika is dat totaal veranderd. Daarom praat Julia ook niet meer zoveel over het geloof met Nick. Julia was wel eerlijk over de pakketjes. Het was óf vooraf meehelpen met de pakketjes en naar het gala, of helemaal niet. Het waren nog een stuk of twintig pakketjes die bezorgd moesten worden.
“Ik vond het echt hilarisch dat mijn oma ons gebreide pantoffels gaf.” Julia wist niet dat de oma van Nick op de route zat. Mevrouw Deuterhops is een ontzettend lieve vrouw die al een tijdje niet meer naar de kerk kan gaan. Thuis spendeert ze alleen nog maar tijd aan het breien van pantoffels. Ze was bezig om voor het hele zangkoor pantoffels te breien. Daarnaast heeft ze een operatie gehad aan haar heup om beter te kunnen lopen zonder pijn, maar nu heeft ze er juist meer last van. Nick was de hele tijd bang dat ze in zijn wang zou knijpen, maar dat deed ze gelukkig niet.
“Hé Nick gozer, het is je gelukt! “ -“Wat is gelukt?” Julia wordt onrustig en ziet hoe Jeremy, de beste vriend van Nick, naar hun toe loopt en Nick een boks geeft. Jeremy ziet er uit alsof hij in zijn gewone kloffie naar het gala is gekomen. Het enige feest accessoire dat hij draagt is een vlinderdas met ADHD knipperlichtjes. Bloedirritant. Jeremy is eigenlijk een soort clown en probeert altijd stoer te doen. “Nick en ik hadden deze weddenschap dat Nick iemand zou meenemen, en hij heeft blijkbaar gewonnen! Hahahahaha!”
Julia krijgt een nare rilling over haar rug omdat ze wordt genegeerd en zegt: “Wat is er gelukt? “ Jeremy barst voorzichtig in lachen uit maar schatert het al snel uit van het lachen. “Dat Nick…dat deze gast…hahaha… de kerk chick heeft meegenomen naar het gala… eentje zonder high clash!” Er mengt zich een andere jongen in het gesprek. “Hallo, zoiets zeg je niet!” Jeremy probeert zijn lach opnieuw in te houden, en probeert er onderuit te komen. “Nee, ik bedoel het ook niet op een lullige manier. Maar Nick en ik hadden deze weddenschap dat Nick iemand zou meenemen, en hij heeft blijkbaar gewonnen! Hahahahaha!”
Julia snapt er helemaal niets van en probeert schaapachtig mee te lachen. “Maar jullie zijn gewoon vrienden toch? Ik hoorde trouwens van jullie toneelstuk van Romeo en Julia.”-“ Ja, we zijn gewoon vrienden!“ zegt Nick en stapt weg van Julia. Hij verbergt zijn handen zenuwachtig achter zijn rug.”… Toch Juul?” Nick kijkt Julia ongemakkelijk aan. “Eh, ja!” Vrienden!” Julia bloost en probeert dit alles een plaats te geven. Julia had altijd het idee dat Nick haar echt leuk vond en dat hij haar ooit verkering zou vragen. De hele avond vanaf het moment dat Nick Julia kwam ophalen op de fiets om samen de kerstpakketjes af te leveren was het hartstikke gezellig en praatten ze de hele tijd over van alles en nog wat. Maar vanaf het moment dat Julia en Nick de aula met discomuziek binnenliepen, gedroeg Nick zich koud en afstandelijk.
“JUULTJE!” krijste een schelle stem vanaf de dranktafel. Britt. O nee hè? Niet Britt weer. Maar het was al te laat. Britt had een week geleden een stevig gesprek gehad met Julia en had beloofd dat ze aardig zou doen toen Julia een keer flink uit haar slof was geschoten. Zo slank als een den, met een veel te kort glitterjurkje van de Zara en op veel te hoge killer heels, loopt ze paraderend op Julia af en geeft haar een overdreven knuffel. Hart-stik-ke fake! Ze slaat haar blonde sluikse haar naar achteren en observeert Julia van top tot teen. “Juultje, waar heb je die bijzondere jurk vandaan? Echt heel leuk meid!” Ohja, dat was nog niet verteld, maar Julia droeg een lange rok met een kersttrui met de tekst ‘ho ho ho’ op haar borst. Haar hele lichaam was goed bedekt. Dat in tegenstelling tot Britt, bij wie haar decolleté wel erg goed zichtbaar was.
“Meid, dus zo ziet jouw kruiskettinkje eruit! Zoooo leuk! Mijn oma heeft er ook een!”, zei Brit overdreven hysterisch, zodat het boven de dreunende muziek uit kwam. “En je bent samen met… NICK hier?!” Brit keek naar Nick en toen naar Julia. “Eh, we zij gewoon toevallig samen hier gekomen…” Nee, nee Julia, waarom zeg je in hemelsnaam toevallig? “… Nick heeft me van tevoren geholpen met…” – “Sorry meid, ik versta je niet!”, onderbrak Brit haar, en pakte Julia bij haar pols, weg van de geluidsspeaker. Julia begon te stotteren. De hele situatie stond haar gewoon niet aan. Nick stond met zijn handen in de zakken van zijn pak en probeerde een beetje weg te kijken. “We hebben kerstpakketjes bij oudere mensen gebracht”, maakte Nick af. “OH GEWELDIG! Dat is zeker voor dat maatschappelijke project! Julie zijn zooooooo goed bezig!” Julia wilde ergens diep van binnen altijd dat Britt haar aardig zou vinden en tegelijkertijd wist ze zich geen houding te geven en friemelde ze zenuwachtig aan de mouwen van haar kersttrui. Dit was een kerstrui die haar moeder voor haar had gebreid toen haar moeder nog beter in haar vel zat. Ze zei dat het een heidense kersttrui was maar dat zoiets wel moest kunnen. Nu zou ze nooit meer zoiets doen.
En als je denkt dat alles niet nog meer ‘awkward’ kon worden, loopt op dat moment de moeder van Julia de zaal binnen. Ze blijft bij de deur staan. “Julia, kom hier! En wel NU!” Alsof het niet erger kon… “Volgens mij roept je moeder je, haha!” Britt moest haar best doen om niet samen met haar meeloop-vriendinnen in de lach te schieten. Julia kon wel door de grond zakken. Nick stond ondertussen bij Jeremy. Er werd een of andere stomme grap verteld en iedereen lag er dubbel om. Nick keek nog wel even om en keek recht in het gezicht van Julia, terwijl ze naar de deur van de aula liep. Julia’s gezicht trok wit weg toen ze de houding van haar moeder zag in de deur opening.
Wat zou haar moeder zeggen?
