Highway to hell
In deze veertigdagentijd wordt bij Omega de ‘muziekbingo’ gespeeld. Elke dag komt er een nummer voorbij waarin de betekenis van de veertigdagentijd kan worden geproefd. Vandaag is dat “Highway to Hell” van AC/DC.
In 2007 bracht het Vaticaan een document uit, in het Engels vertaald onder de titel Guidelines for the Pastoral Care of the Road. Hierin worden gemotoriseerde verkeersdeelnemers gemaand om zich op allerlei wijzen deugdzaam te gedragen. Autorijden blijkt voor sommigen een coping-mechanisme te zijn: “Als sommige mensen een auto rijden, starten ze de motor om deel te nemen aan een race, om te ontsnappen aan het verontrustende tempo van het dagelijks leven. Het plezier van autorijden wordt een manier om te genieten van de vrijheid en onafhankelijkheid die we meestal niet hebben.” Daar staat tegenover dat het wegennet bedoeld is als middel tot onderlinge communie.
In eenzelfde geest waarschuwt de Catechismus: “Wie in staat van dronkenschap, of door een onbeheerste zucht naar snelheid, de veiligheid van anderen en van zichzelf in gevaar brengt, zowel op de weg als op zee of in de lucht, laadt een zware schuld op zich” (par. 2290).
Ter land, ter zee en in de lucht: altijd wordt dat vervelende verantwoordelijkheidsgevoel maar ingeprent. Maar wie weet hoe het is om het dak open te gooien, het volume op maximum, en het gaspedaal tot de vloer?
Zou je last hebben van traag rijdende vrachtwagens op de snelweg naar de hel? In het liedje van AC/DC komen die in ieder geval niet voor. Het lied roept het gevoel op van vrijheid, van doen wat je wilt. Er zijn geen stoptekens en geen snelheidslimiet. ‘Like a wheel, gonna spin it’: is dat het stuurwiel? Als je dat kunt ronddraaien, is er waarschijnlijk niet eens een vangrail.
De meest verwarrende bocht wordt halverwege het lied genomen. Daar richt de zanger zich achtereenvolgens tot de duivel en tot zijn moeder. De duivel stelt hij gerust door erop te wijzen dat hij zijn schuld aan het aflossen is door in een rockband te spelen. En zijn moeder stelt hij gerust door te zeggen dat hij onderweg is naar het beloofde land. Een auto waarin je kunt voldoen aan de verwachtingen van satan én je moeder, moet wel echt een imposante wagen zijn.
Zelfs als alle remmen los gaan, is het idee van onderlinge communie niet helemaal weg. Vanuit zijn snelle auto communiceert de zanger nog met anderen die blijkbaar een belangrijke rol spelen in zijn leven. En hij is onderweg naar een feestje waar zijn vrienden ook zijn. Laten we dan maar hopen dat hij daar veilig aankomt, zonder anderen te beschadigen.
