Spiritualiteit, spontaniteit en een slaaptekort: de Youth Days in Luxemburg
Door: Simone van Workum
Is het een zomerkamp? Is het de WJD? Nee, het zijn de Youth Days! Afgelopen weekend, van 24-26 mei, kwamen meer dan 200 jongeren uit verschillende Noord-Europeaanse landen bijeen bij de Blauwe Zusters in Luxemburg. Bijeengeroepen door de Religieuze Familie van het Mensgeworden Woord kwamen Ieren, Duitsers, Polen, Litouwers en ja, zelfs Slowaken naar de stad. Maar het overgrote deel kwam uit Nederland – en dat was me toch een reis…
De gezellige chaos begon al vóór het vertrek. Op welk plein moesten we ook alweer zijn? Oh, we gaan verzamelen bij het busstation! Maar de buschauffeur komt maar niet… en komt maar niet… Uiteindelijk zijn we slechts een halfuur later dan gepland vertrokken, wat in het niets valt met de vier uur die we te laat aankwamen (lang verhaal – iets met illegaal door afgelegen wegen rijden, snelwegen in Limburg en een haarspeldbocht bij een pub). En gaandeweg begon ons avontuur in Luxemburg in plaats van op vrijdag op zaterdag om één uur in de ochtend.
Gelukkig hadden we geen tijd om ons moe te voelen. Na ongeveer vijf uurtjes slaap (als je geluk had met je kamergenootjes) mochten we meteen rennend naar de bus om van het hostel naar het klooster te gaan. Daar werden we speciaal verwelkomd door de eveneens Nederlandse pater Esko, die het toch wel knap vond dat we onze reistijd hadden weten te verdubbelen. Hij legde meteen in verschillende talen uit wat je kon doen als je de Engelse taal niet (goed) beheerst: “Needi Polski translatski? Aski Sisteri fori translation device!”
Toen begon het echte werk: na het ochtendgebed in de kerk werd er een gezamenlijke lezing gegeven over het leven van de Zalige Carlo Acutis en zijn ‘Kit to Become A Saint’, wat iedereen natuurlijk kan gebruiken. Carlo is een moderne Zalige (zelfs jonger dan de priester die het presenteerde, hoewel die zijn eigen leeftijd voor zich hield), maar daarom niet minder inspirerend. Vervolgens begon een eerste workshopronde. We konden in totaal twee van de vijf workshops volgen, die onderwerpen hadden die reikten van de opzet van de Heilige Mis tot het begrijpen van je roeping en geestelijke oefeningen.
Na een welverdiende pauze, het vieren van de Mis en het maken van een groepsfoto, waarbij het doen van een wave natuurlijk niet mocht ontbreken, kregen we een lunch aangeboden met gratis vermaak: een goochelende geestelijke uit Luxemburg zelf trad op met zijn Vlooi Piqi de Grote. Speciaal voor ons had Piqi een driedubbele salto ingestudeerd, wat uiteraard een groot applaus opleverde. Hierna was het tijd voor Sport & Spel. Dat bleek een uitstekende gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen: “Hallo, mijn naam is… Oh, mijn team heeft alweer de bal, doei!”. Spontaan ontstond er een heuse dansworkshop op het veld, waarin na wat linedancing en een Poolse dans op een Vlaams liedje uiteraard de Vogeltjes- en Kabouterdans niet konden ontbreken.
Vervolgens was het alweer tijd voor de tweede workshop, waarna de intellectuele activiteiten werden besproken in een discussiegroep. Wat vonden we het meest inspirerend? Aan welk punt uit Carlo’s Kit gaan we het eerste werken? Wat gaan we hierna eigenlijk doen? We kregen de tijd om er goed over na te denken, want na het avondeten volgde een rozenkransprocessie door de stad.
En wat een gezegende processie dat was! Iedereen liep met een eigen kaars biddend en zingend door de straten, terwijl lokale gelovigen zich bij de processie aansloten en aan de hemel een regenboog en een heuse jacobsladder verscheen – ja, echt waar, en het was de mooiste die ik ooit gezien heb.
Om de dag (die onderhand als een week voelde, maar dan op een positieve manier) af te sluiten, gingen we naar de kerk voor wat rust in de Aanbidding. Er waren ook priesters waarbij je kon biechten in je eigen taal. Daarna stond er een toneelstuk op het programma, uitgevoerd door een aantal priesters en zusters, waarin (verrassing!) Jezus het kwaad overwon. Het allerlaatste puntje op de planning was het kampvuur, die begeleid werd door muziek van de op wonderlijke wijze nog steeds energieke en vrolijke zusters en eindigde in nog meer gedans en gewieg in een gigantische mensenkring om het vuur.
Maar was dat alles? Zeker niet! Na gemiddeld 3-5 uurtjes slaap, afhankelijk van hoe graag je de stad nog wilde bezoeken, was het alweer tijd voor het ontbijt en het pakken van de tassen. Het ochtendprogramma was weer uitgebreid gevuld met het ochtendgebed en een tweede gezamenlijk lezing, waarin de Ierse dokter, vrijwilliger bij de kerk en moeder van negen kinderen Kirsten Mccarthy vertelde over haar leven en haar werk voor de ProLife campagne. Ze had het onder andere over de ironische humor van Jezus: éígenlijk wilde ze niet in de media komen, maar ze beloofde Hem op een dag in gebed om alles te doen wat Hij van haar vroeg voor de campagne – en nog niet 24 uur later was ze geboekt voor een groot debat op nationale televisie.
De slotviering volgde, afgesloten met viool- en trompetbegeleiding voor het koor. Tijdens de lunch vond het beslissende spel plaats voor de boys versus girls rivaliteit, die al het hele weekend plaatsvond. De jongens zullen beweren dat zij hebben gewonnen, maar uiteraard gebeurde dat met de nodige hoeveelheid flexibel geïnterpreteerde regels en waren de vrouwen waren aardig genoeg om hen in de waan te laten. De uitreikingen van de (on)officiële Oscars werden ook nog gehouden, waarvan een paar winnaars waren: het hoofd achter de Youth Days van dit jaar, de Schotse Jasper die ietsjes te fanatiek had gevoetbald en een paar krukken had moeten halen in het ziekenhuis, en uiteraard de Nederlandse bus die zo veel moeite had moeten doen om in Luxemburg te komen.
Tijdens het zingen van liederen in de eigen taal als afscheid, was het dan toch echt tijd om te vertrekken. Al met al was het een geweldige reis, die zeker langer voelde dan een enkel weekend en waar ikzelf nu al goede vrienden aan over heb gehouden. Ja, zelfs de weinig uurtjes slaap en de vele uurtjes busreis zijn lang en breed vergeven en vergeten. Maar wat ik niet zal vergeten, is het opschrijven van de datum van volgend jaar: 14-16 juni, ergens in Nederland (dus ik verwacht geen excuses!). Zie ik je daar?
