Column Quirien: Vrijwillig de armoede in

20 augustus 202022 januari 2022 Linda De Valk 0 reacties buitenland, Fidesco, vrijwilligerswerk

door: Quirien

Nelson Mandela zei het al: “Onderwijs is het machtigste wapen dat je kan gebruiken om de wereld te veranderen”. En valt er niet genoeg te veranderen in deze wereld, om er een nog betere en eerlijkere wereld van te maken? Met dit ideaal in mijn achterhoofd vertrok ik in oktober 2018 naar Oost-Timor om daar Engels te gaan onderwijzen op een middelbare school. Ik zou door het overbrengen van mijn kennis nieuwe werelden voor mijn leerlingen ontsluiten, ze zouden, na les van mij gehad te hebben, vloeiend Engels spreken, ze zouden aan mijn lippen hangen om elk beetje wijsheid als een spons op te nemen.

Niet dus… Al snel kwam ik er achter dat de leerlingen in Oost-Timor in dat opzicht niet veel verschillen van hun leeftijdsgenoten in Nederland. Het zijn ook allemaal pubers die genoeg andere dingen aan hun hoofd hebben dan school, leren en huiswerk. Maar toch, als je ze zou vragen wat nu het belangrijkste is voor hun toekomst, dan zouden ze allemaal volmondig zeggen: onderwijs! Maar het is meer dat ze dit al jarenlang wordt ingeprent, dan dat ze het zich daadwerkelijk realiseren en bewust zijn. Het leren als wens is dus al aanwezig, maar de wil om te leren laat in de realiteit vaak te wensen over en het blijkt dat leerlingen toch minder gemotiveerd zijn als dat je aan het begin denkt.

Toch geldt dit niet voor iedereen. Zo gaf ik les aan een klas in het examenjaar. Individueel waren al deze leerlingen aardige en vriendelijke jongeren, maar als groep was het een hel. De leerlingen hadden een concentratieboog van twintig minuten en daarna werd het een complete chaos in de klas. De leerlingen hadden lak aan wat ik zei en gingen hun eigen gang. Het was enorm moeilijk om efficiënt les te geven, zeker ook omdat veel leerlingen door klasgenoten constant werden afgeleid.

In al deze chaos die ik wekelijks met deze klas meemaakte, was er één constante factor die schril afstak tegen de rest van de groep. Haar naam was Christina. Ondanks dat ze in een verschrikkelijk drukke en ongemotiveerde klas was beland en ondanks dat ze ook nog eens met een buitenlandse leraar te maken had, die overduidelijk af en toe de wanhoop nabij was om met deze klas om te gaan, ondanks dit alles was ze altijd geconcentreerd en gefocust. Vastberaden om alles uit haar schooltijd te halen wat mogelijk was. Ze was misschien niet de aller slimste leerling, maar ze werkte wel keihard en het was daardoor dat ze mooie resultaten behaalden. Zo slaagde ze in 2019 met mooie cijfers voor haar eindexamen en kon ze aan de universiteit aan een studie toerisme beginnen.

Een wens om te leren is dus prachtig, maar om daadwerkelijk de wil te hebben om te leren is veel mooier. En die wil komt vaak voort uit een perspectief, uit een doel waarvoor je wilt werken. In het geval van leerlingen in Oost-Timor, een perspectief op een betere toekomst. Als je die wil dus gevonden hebt, zoals Christina die vond, kan je, om in de woorden van Mandela te blijven, de wereld veranderen.

Meer informatie of zelf op missie? Check www.fidesco.nl