“Abide with me”
Audrey Assad – Abide with me
In deze veertigdagentijd wordt bij Omega de ‘muziekbingo’ gespeeld. Elke dag komt er een nummer voorbij waarin de betekenis van de veertigdagentijd kan worden geproefd. Vandaag is dat “Abide with me”, van Audrey Assad.
Het bingonummertje viel vandaag op 7: Audrey Assad – Abide with me. Terwijl ik er naar uitkeek om een mooi popnummer te analyseren, kreeg ik de muziek toebedeeld die niet zou misstaan op de gemiddelde crematie. En, gezien de tekst, wordt dit liedje dan ook vast vaak gedraaid bij het afscheid van een geliefd persoon die we ofwel in de aarde, ofwel in het vuur zien verdwijnen. Abide with me: blijf mij nabij.
Natuurlijk slaat deze titel niet alleen op de persoon die we voortaan in ons leven moeten missen, maar schuilt er ook een gebed in deze zin: Heer, blijf mij nabij. Blijf mij altijd nabij. Hoe toepasselijk voor de tijd waarin we gedenken hoe de apostelen zich voorbereidden op het naderende afscheid van de Heer, ook al hadden ze zelf nog geen idee. Zij leefden, zoals we in het vorige artikel over het liedje van S10 lazen, nog in een droom over een machtig koninkrijk onder leiding van koning Jezus.
Dit soort crematieliedjes roepen dan ook een boel emotie bij ons op, omdat afscheid het liefst wordt voorbereid, maar desondanks vaak plotseling en onverwacht plaatsvindt. Een ziek familielid dat toch eerder dan verwacht komt te overlijden, een geliefde verliezen in een verkeersongeluk, of: de mensgeworden God aan het Kruis.
De beelden van de prachtige natuur in de videoclip herinneren ons aan die mensgeworden God: ook Hij wandelde rond in de Schepping, Zijn eigen product. In die schepping vinden we Hem, in het tastbare, maar ook in het ontastbare. De rust en de stilte maken bij ons ruimte om aan zaken te denken die we belangrijk vinden, dus als we de tijd nemen om een wandeling te maken doen we dat het liefste in de vrije natuur. Het bos en de hei zijn prima plaatsen om alleen te zijn, tot onszelf te komen en onze gedachten te doen uitgaan naar iemand die we missen. Zo wandel ik vaak langs een stukje bos waar mijn opa is uitgestrooid. Daar is zijn graf. En daar bid ik: blijf mij nabij, “abide with me”.
Desondanks hou ik nog steeds niet van deze muziek. Moderne christelijke muziek ademt altijd zulke perfectie en zoetsappigheid dat we deze in de praktijk maar zelden op een natuurlijke manier tegenkomen. Liever ga ik aan de slag met het verbinden van Gods liefde en betekenis aan alles dat er al is: alles komt van Hem, al het goede komt van boven; dus ook het talent om mooie popmuziek te schrijven die Hem eert, ook al is de tekst daar aanvankelijk niet voor geschreven. Op mijn begrafenis zul je dus niet snel de muziek van Opwekking horen. Bereid je eerder voor op hardcore, of metal. Maar wees gerust: God zal er altijd bij zijn.
