A simple mistake

In deze veertigdagentijd wordt bij Omega de ‘muziekbingo’ gespeeld. Elke dag komt er een nummer voorbij waarin de betekenis van de veertigdagentijd kan worden geproefd. Vandaag is dat “A simple mistake” van Anathema.

Het eerste wat mij in dit liedje opviel, is dat de melodie van de tekst tegen het ritme ingaat. Klanken worden ingezet wanneer je het niet verwacht, tot je er een beetje aan gewend raakt. En in één van de coupletten wordt gezongen: “I’ve found my way to fly, free from the constraints of time”. Het is alsof het ritme je al een beetje loswrikt van de gewone gang van de tijd.

Maar vooral gaat dit liedje over het geheugen. Daar zijn veel mooie dingen over geschreven. Voor de kerkvader Augustinus (354-430) is het geheugen een onderdeel van Gods beeld in ons. En voor de Engelse dichter William Wordsworth (1770-1850) zijn er plekken in ons geheugen waar we naartoe kunnen gaan om weer krachtig in het leven te staan, een soort mentale ‘energy boost’.

In A simple mistake zijn de beelden duisterder. Er wordt gezongen dat je gevangen kunt raken in je geheugen: het is een web in een kooi. Tegen het eind van het liedje worden die woorden steeds indringender herhaald; als luisteraar kun je er niet omheen.

Zou het iets te maken hebben met die mistake uit de titel (die in de liedtekst zelf niet voorkomt en niet wordt uitgelegd)? Kan schuldgevoel ervoor zorgen dat je vastraakt in je geheugen?

In dat geval is het een bevrijding om te weten (ook als je het niet voelt) dat God groter is dan de beschuldigende vinger. De heilige Ignatius (1491-1556) heeft een gebed geschreven vol overgave, waarin hij zijn geheugen in Gods handen legt. Hij eindigt met de woorden: “Geef dat ik U mag liefhebben, die genade is mij genoeg.”