Blik op de WJD! – Deel 5

Welkom terug bij aflevering 5 van “Blik op de WJD!” In deze serie kijken we naar de beleving van de Wereldjongerendagen 2023 door de ogen van Michel en Linda. In hun terugblik op het grootste festival ter wereld hopen ze je iets van hun enthousiasme te kunnen meegeven en ook een realistisch beeld te maken: hoe is het nou écht om bij dit evenement te zijn?

In de vorige aflevering maakten we kennis met de drukte die de Wereldjongerendagen met zich meebrengen. We bleken te slapen in een gevangenis en bij de openingsviering zagen we: benen. Hopelijk brengt vandaag ons meer geluk, want we gaan met een heuse Tesla op pad! En dan is er ook nog een tv camera bij…

Vandaag besluiten we wat meer rust in te bouwen en gaan we, na genoten te hebben van een uitgebreid WJD ontbijt (lees: karige broodjes met één beleg, een pakje sap en een mueslireep op de blote hand, want er zijn geen borden) op pad met onze goede vrienden Gina en Ray, die de overtocht naar Lissabon per auto hebben gemaakt. Na de eerste Nederlandse Mis van de WJD vertrekken we in een Tesla met heerlijke airco dwars door het grote, hete Lissabon, om naar het beeld van Christus Koning aan de overkant van de Taag te gaan. Hiervoor moeten we over de Portugese versie van de wereldberoemde Golden Gate brug, die ook nog eens gebouwd blijkt te zijn door dezelfde firma als de grote broer in de VS! Onderweg daarnaartoe wordt een sanitaire stop gemaakt in een speciale douche- en toiletvoorziening, die bestaat omdat veel plaatselijke Lissabonners kennelijk niet over dergelijke voorzieningen thuis beschikken.

Ondertussen heeft Ray het aan de stok met de plaatselijke politie, voor wiens bureau hij de auto parkeerde (terwijl er uitdrukkelijk op een bord stond dat dit niet mag!). Een glimlach, een selfie en de belofte om de auto te verplaatsen maakt alles goed. Met lege blazen vertrekken we ten slotte naar onze bestemming. Daar aangekomen ontmoeten we Hugo van de KRO: hij volgt enkele jongeren, waaronder Linda, tijdens de WJD en nadat hij de dag ervoor en in de ochtend al de eerste opnamen van ons maakte, vindt hij een bezoek aan het Christusbeeld ook een interessante setting voor wat shots. Een bezoek wordt ‘m echter niet: een vriendelijke gids vertelt ons dat er vanaf het punt waar wij staan nog 2,5 uur gewacht moet worden.

Dan maar het park in. Er wordt ontspannen, er worden selfies gemaakt onder toeziend oog van de camera van de Publieke Omroep, en er wordt gekletst met de vrouw van Hugo, die zich aangetrokken voelde tot de mogelijk Indische afkomst van Linda en Ray. De dag sluiten we uiteindelijk zo relaxt af als deze begon, in een van de vele restaurants van het winkelcentrum achter het Christusbeeld. De keuze is hier reuze, aangezien hier nauwelijks pelgrims komen vanwege de grote afstand tot het centrum van Lissabon. Bij terugkomst in de slaaplocatie komen we een andere zaal tegen en denken we: “hey, het had dus nog erger gekund!” Als we vervolgens allemaal op onze plek zijn, vallen we moe en voldaan in een diepe slaap.

 

Als we wakker worden is het donderdag, dag vier van de Wereldjongerendagen, we leven nog en de paus is aangekomen in de stad! Sterker nog: terwijl wij ons stonden te vergapen aan een beeld van Christus, zagen onze reisgenoten Zijn plaatsvervanger voorbij komen in een Fiat!

Vandaag zullen we paus Franciscus echter allemaal verwelkomen in wederom een grote centrale bijeenkomst in het stadspark, is de bedoeling. Voordat het zover is melden we ons eerst bij de Nederlandse catecheselocatie, waar we de Mis zullen vieren. Bovendien sluit Michel vandaag aan in een panel over sociale vriendschap, met enkele andere jongeren en de Rotterdamse bisschop Van der Hende. Michel spreekt daarbij over de inspiratie die hij in zijn geloofsbeleving put uit de discipline van moslims tot het gebed, iets dat hem aanzette om actiever te zijn in zijn gebedsleven. In navolging van de encycliek “Fratelli Tutti” van paus Franciscus, kunnen de Godvrezende mensen der aarde heel wat van elkaar leren!

Na de catechese brieven we Hugo van de KRO over onze plannen en daarna mogen we weer instappen in de mooie auto van Gina en Ray, die ons tot in het centrum van de stad brengt. Daar gaan we te voet verder, lunchen we Aziatisch en ontmoeten enkele Duitsers, waarvan één afkomstig uit Namibië. In dat land blijkt men Afrikaans te spreken, en het gesprek dat vervolgens met Michel wordt gevoerd is voor iedereen (behalve de andere Duitser in ons midden) verstaanbaar.

Nadat Linda met een groep Filipijntjes op de foto is gegaan, bezoeken we de prachtige Sao Vincente de Forakerk, inclusief het dak, waar Linda plotseling over hoogtevrees blijkt te beschikken. Tot slot van deze dag zal het niemand verrassen dat we, aangekomen bij het centrale stadspark, wederom in de huid kruipen van een hond die mee moet naar het winkelcentrum: alles wat we zien zijn benen van andere mensen.

 

De menige is zo overweldigend dat we opnieuw de viering niet verder bij willen wonen. We zetten koers naar de binnenstad, dineren bij Hard Rock Café, en zien de mensenmassa van het plein terugkomen. We besluiten ze te volgen en onze dag in rust af te sluiten als toeristen. Krijgen we toch nog een beetje vakantie-gevoel.

 

De volgende keer in: “Blik op de WJD!”

De vraag van de vorige aflevering is beantwoord. Die drukte, dat blijft. Maar we maken leuke momenten mee, en Linda weet nog niet dat het leukste nog moet komen… Raad jij al wat het is?

Lezen dus, in de volgende editie!