Een kleine bedevaart naar Fulda!

Op 5 januari vertrok er een bus vanaf Amsterdam-Sloterdijk met een kleine groep jongeren naar Fulda in Duitsland. Dit was een kleine bedevaartsreis. Fulda staat namelijk bekend om het graf van de heilige Bonifatius, die ervoor heeft gezorgd dat er mensen in het huidige Nederland werden bekeerd tot het Christendom. Hij werd vermoord bij Dokkum in 754, maar hij is nu heel bekend. Michel en ik gingen mee als de ‘wat oudere’ mensen van de groep. Ik ging mee als verpleegkundige van de reis en had hier zelf een speciale BHV EHBO doos voor gekocht die ik de hele reis met mij mee had.

Vrijdag 5 januari

Het was leuk om te zien dat er jongeren bij waren die we tijdens de Wereldjongerendagen-reis al eerder waren tegengekomen. Dit keer waren we met een kleiner gezelschap en waren er meer mogelijkheden om elkaar beter te leren kennen. Onze buschauffeur heette Joan en die was zowel mee op de heen –als terugreis. De busreis werd goed verzorgd met allerlei activiteiten zoals de Bonifatius bingo. Onderweg moest je goed opletten of je misschien een dennenboom tegenkwam of een taxi. Het verhaal van Bonifatius werd in de bus verteld. Ook was er tijd voor het bidden van de rozenkrans.

Na een lange reis van 5 uur met verschillende tussenstops kwamen we aan bij het Bonifatiushuis. Dat is een seminarie met gelegenheid voor pelgrims om te overnachten. Mijn ‘roomie’ voor de reis was Martina. Dat was hartstikke gezellig! Michel’s ‘roomie’ was Marcel uit Alphen a/d Rijn, een nieuw gezicht in deze groep. We gingen allereerst naar de kathedraal. Daar mochten we de H. Mis vieren aan het graf van Bonifatius! Het grafmonument leek een beetje alsof Bonifatius onder de zonnebank vandaan kwam. Verder waren er veel bezienswaardigheden in de kerk waaronder een groot Petrusbeeld met een gouden rechtervoet. Die moet je blijkbaar aanraken.

Na de Mis gingen we uit eten in een typisch Duits restaurant. Het eten was heerlijk. Michel en ik hadden zalm met een gepofte aardappel met room. Ik had een gesprek met Rosemarie over dat deze leuke activiteiten ook voor oudere jongeren nog hartstikke leuk kunnen zijn en wat je daarmee mogelijk verder kan doen.

Terug bij het Bonifatiushuis was er helaas geen mogelijkheid tot aanbidding van het Allerheiligste. Wel konden de jongeren gaan biechten en was er een chill room om met elkaar spelletjes te spelen. Ik heb niet gebiecht en voelde niet de behoefte om dit te doen. Hoewel het wel een mooie kans was. Zo werd de mind game gespeeld. Zelf heb ik met Michel alleen gekeken. Ik was te moe van de reis en was, eenmaal in bed, na een paar seconden al in slaap.

Zaterdag 6 januari

Mijn wekker ging keihard af om 6.00 uur in de ochtend. Volgens mij had de hele gang dit gehoord. Ik had me vergist in de tijd, want we zouden pas om 8.00u gaan ontbijten. Martina had er geen last van zei ze, omdat ze al wakker was. Blijkbaar was ik ook heel snel met de wekker uitzetten.

Bij het ontbijt ging ik expres niet bij Michel zitten. Het is immers ook goed om anderen beter te leren kennen en niet de hele tijd bij elkaar te blijven plakken. Ik ging aan tafel zitten bij Danique, Machteld, Tanja en Martina. Een meidentafel. Er was een uitgebreid ontbijt met van alles en nog wat. Er waren ook een soort Berliner bolletjes en Michel dacht dat het bitterballen waren.

Na het ontbijt bezochten we een plek waar we iets te weten kwamen over Driekoningen, omdat dit uitgebreider wordt gevierd in Duitsland met allerlei tradities. Kinderen gaan bijvoorbeeld verkleed langs de deuren en zingen liedjes. De toespraak werd gegeven door een priester en er was een Nederlandse vertaler bij die in Fulda werkt en woont. Hij is docent aan het gymnasium en woont er al 35 jaar. Ze leken goed op elkaar te zijn ingespeeld. In het gebouw waren verkleedkleren te zien die goed werden onderhouden en gebruikt. Deze mochten we aanschouwen in een soort kelder. Als er te weinig koningskleding was, dan konden kinderen misdienaarskleding dragen.

Daarna gingen we een oude kerk binnen met kale muren. Hier zouden waarschijnlijk vroeger wel mooie schilderingen te zien zijn geweest. De enthousiaste vertaler ging ondertussen verder met de rondleiding. Hij nam hiervoor uitgebreid de tijd. Verder ging ik in gesprek met een van de jongeren. Ik was altijd al benieuwd naar haar verhaal en ik vond het leuk dat ze dit met mij deelde.

Toen was het lunchtijd en hebben we ‘Flamm Kuchen’ gegeten. Michel en ik hebben tijdens het eten ook kapelaan Javier beter leren kennen en hij komt over als een hele aardige man. Hij heeft ons ook nog extra koffie gegeven. Hij vertelde dat hij een maandelijks budget heeft en dit op een bepaalde dag in de maand op moet zijn. Wat er over is, schenkt hij aan een goed doel. Michel grapte dat hij dat goede doel kan zijn. Maar kapelaan Javier zei vervolgens dat er niks overblijft.

Na het eten zijn we naar een school gegaan. Daar stonden flesjes Spezi (een mix van cola en sinas) klaar en een schaal snoepjes. Ook stonden er futuristische stoelen op wieltjes met een draai-mogelijkheid in de ruimte. Het was een lang lokaal en er stonden twee whiteboarden, één aan elke kant. Eentje met ‘0%’ erop geschreven en die tegenover met ‘100%’. Ik dacht eerst dat we ‘over de streep’ gingen spelen, maar het was meer een manier om met een percentage aan te geven in hoeverre je het met een stelling eens was. Een van de vragen was: ‘ik voel me een apostel’.

Vervolgens kregen we een presentatie over hoe je betrokken kunt zijn bij de kerk. De theorie hierover komt van Sherry Weddell. Bij het evangeliseren is het bijvoorbeeld niet de bedoeling om te gaan indoctrineren. We moeten onszelf bekeren tot de vreugde van het Evangelie, werd er verteld. Er werd ook een tabel laten zien met verschillende fasen van ‘vertrouwen’ tot het worden van een discipel. Ook kregen we een opdracht in tweetallen waarin je moet beschrijven hoe je relatie met God was het afgelopen jaar. En wat het oplevert als je je persoonlijke verhaal met iemand deelt. Zou je hier iemand mee kunnen inspireren?

Terug naar de stad was er een groepsfotomoment. Eigenlijk meerdere. Het is leuk dat er in Fulda van die letters met Fulda zijn waar je mee op de foto kunt. Michel had daarbij de belichting van een van de letters kapot gemaakt, per ongeluk. We waren trouwens onderweg naar een biergarten. Daar kon je bier drinken, maar gingen we ook even spelletjes doen. En ik had even tijd om te schrijven. Er werden kaarthuizen gemaakt van bierviltjes en ook de mind game kwam weer terug. Zelf dronk ik geen bier, dat doe ik eigenlijk nooit. Maar Michel doet mee met Exodus dus die dronk iets anders.

Toen gingen we weer terug naar de kerk voor de Hoogmis van Driekoningen. De Mis was op het einde bijzonder omdat er een preekstoel was, waar een meneer ging zingen. Volgens Michel zong hij wanneer de veranderlijke feesten van Pasen en Pinksteren worden gevierd in het komende jaar. Zou kunnen, want ik heb het niet verstaan. Ik ben niet zo goed in Duits. Ook niet in Tagalog (taal van de Filippijnen), al denken mensen dat ik dat wel kan, omdat mijn moeder van de Filippijnen komt. De bisschop was trouwens ook aanwezig. Hij wilde na de Mis ook met ons op de foto bij het graf van Bonifatius. Eerst wilden wij vragen of hij met ons op de foto wilde, maar dat was blijkbaar niet nodig. Niels de priesterstudent kreeg ook nog een zegen van de bisschop.

Na de Mis was het weer tijd om te gaan eten. Het was best alweer laat, maar de dag van te voren hadden we de bestellingen al doorgegeven. Dus dat was best praktisch. Michel en ik raakten in gesprek met een van de jongeren met wie we een gemeenschappelijk raakvlak hebben, namelijk een betrokkenheid bij de Filippijnen. Dat wist ik eerst niet en dat was leuk om te ontdekken. Ook zagen we een man met een bijl op zo’n lange stok die verkleed was. Ik schrok eerst omdat ik hoopte dat het niet om een verwarde man met een bijl ging. En Michel en ik hadden weer hetzelfde gerecht, dit keer schnitzel. Ook weer erg smakelijk!

Daarna was het tijd om naar het Bonifatiushuis te gaan. Ook dit keer was er ruimte om spelletjes te doen en elkaar te spreken. Jammer genoeg had ik dit gemist. Daarvoor hadden we nog een tientje van de rozenkrans gebeden met elkaar in de kapel. Ik was ondertussen bezig om het verhaal van kerkmeisje te schrijven voor Omega.

Zondag 7 januari

De volgende ochtend ging mijn wekker een stuk later af. Maar dit keer was ik te laat bij het ontbijt samen met Michel. Ook dit keer stond er weer een uitgebreid ontbijt klaar. Na het ontbijt moesten we trouwens al hebben ingepakt, en daarom was ik ook zo laat.

We zouden vanmorgen naar de Mis gaan in een andere kerk. Daar werd ook Driekoningen gevierd. De priester benoemde nog in het bijzonder dat onze groep aanwezig was en hij kwam ook erg aardig en geïnteresseerd over. Na de Mis maakten we nog even een filmpje voor Omega. Ja, we waren de hele tijd bezig om alles in beeld te brengen. Er was beneden het altaar een ruimte waar ooit schilderingen waren die door het schoonmaken waren weggevaagd. Een van de schilderingen op de muur ging over Kain en Abel. Ik was een beetje afgeleid en ik vroeg aan Michel wie de eerste apotheker ooit was. Toen zei ik dat dat Kain was omdat hij Abel een poeier gaf. Michel moest toen lachen.

Na in de kerk te zijn geweest, gingen we nog wandelen en gingen we lunchen in een hamburgertent. Hier werden sommige hamburgers geserveerd met een glazen deksel met stikstofrook. Dit zag er heel fancy uit! Naast mij kwam buschauffeur Joan zitten. Hij gaf aan dat hij niet zoveel wilde eten, maar dat hij zeker wel een paar frietjes wilde mee eten en misschien nog een stukje hamburger wilde hebben. Mijn hamburger was verlaat. De buschauffeur leek mij toch wel hongeriger dan hij deed voorkomen. Ik gaf hem een stukje van mijn hamburger, maar ik vond het wel een karig stukje. Daarom gaf ik hem nog een stukje. En ja hoor, Michel en ik hadden precies dezelfde hamburger. Die van mij was dus gedeeld met de buschauffeur, al vond ik dat best jammer, want ik had er zó zin in om hem helemaal op te eten.

Na het eten kwam Olivia naar ons toe. Ik kende haar nog van een eerder Omega artikel. Ze heeft in Nederland gewoond voor een tijdje maar is terug verhuisd naar Duitsland en vorige zomer getrouwd. Ze gaf ons een rondleiding door andere delen van Fulda. Zo kwamen we onder ander bij de Frauenberg. Op het einde moesten we een heel stuk omhoog lopen om bij het klooster langs te gaan. Daar waren veel beelden van martelaren te zien. Het uitzicht op de berg was mooi.

Aan het eind van de middag begon de terugreis naar Nederland. Er werden nog wat bedankspeeches gegeven en we kregen de kans om Omega nog te promoten. Dat doen we nu weer, dus als je dit artikel leest: neem dan vooral een abonnement op het blad! Ook was er op het eind een leuk muziekspektakel met een muziekboxje en verzoeknummers. De hele bus ging tekeer. Michel wilde echter rustig in zijn historische tijdschrift lezen.

Terug in Amsterdam-Sloterdijk moesten we er snel vandoor omdat de trein naar Utrecht vertrok. Maar we zijn wel heel dankbaar voor de korte maar krachtige reis.

Linda.