Hemelvaartsdag 2023
Door: Jarno Kint
Jarno is een van de jongeren van de navormselgroep in ’t Gooi. Hij houdt zich onder andere bezig met maken van cabaretshows. Graag wilde hij zijn ervaring van tijdens Hemelvaart delen.
Jezus is ten hemel gegaan, we hebben het allemaal gehoord. Allemaal gelezen, maar niemand heeft het meegemaakt. Weet jij waar de hemelvaart plaats vond? Weet jij hoe dit gebeurde?
Het algemene verhaal is dat Jezus op een wolk ging zitten en naar boven vloog. Maar kan dat wel? Tegenwoordig leer je op school hoe een wolk tot stand komt en als een druppel te zwaar wordt hij naar beneden valt en veranderd in regen. Een druppeltje is te zwaar. Maar een man van middelbare leeftijd niet?
Hemelvaart laat ons al met veel vragen zitten. De leerlingen van Jezus zouden minstens even veel vragen moeten hebben gehad. Eerst zag je hoe Jezus verraden werd door Judas door een kus, gekruisigd, gestorven en begraven.
Als dat al niet genoeg is staat hij met Pasen opeens weer voor de leerlingen, dat is toch onmogelijk? Toch?
Nu, na Hemelvaart komt er rust. Jezus is voorgoed weg van aarde en de leerlingen hebben tijd om te verwerken wat er gebeurt is.
In deze tijd zouden ze waarschijnlijk gillend naar een psycholoog gerend zijn, ziekte verlof aangevraagd hebben en op een tropisch eiland zitten bijkomen van alles wat er de afgelopen 50 dagen gebeurd is. Maar dit deden de leerlingen niet. Ze gingen naar buiten, ze gingen er met volle bak tegen aan, ‘ gas op die lolly!’ ‘Gaan met die banaan!’ Ik hoor het ze allemaal zeggen.
Wel grappig, toeval bestaat niet. Het contrast dit weekend met een afgelaste grand prix kan niet groter.
Ik zie de gebeurtenissen in Italië als een metafoor voor deze dag. Want de bewoners van het gebied Emilia-Romania hebben ook de afgelopen dagen letterlijk behoorlijk wat op hun dak gehad. Veel lijkt er verwoest. Armen uit de mouwen dan maar, al het modder en bagger moet weg geschept worden, met elkaar want alleen gaat het niet lukken. Zo dachten de leerlingen ook. Met elkaar, alleen gaat het niet lukken. We moeten het woord van God verspreiden. We moeten een goed leven leiden en boodschappers zijn van God en Jezus.
Graag neem ik in onze gebeden de slachtoffers uit Italië mee, alvast dank hiervoor.
Nu terug naar deze viering, Volgens mij is het een aantal van u wel opgevallen dat deze viering tot stand is gekomen met de hulp van de jongeren uit de kerk. Waarom doen we dit? Of vooral, waarom vandaag.
Jezus wordt gezien als een wijs man, de leerlingen krijgen alle informatie tot zich en wordt verwacht de boodschap de verspreiden of misschien nog belangrijker, de wereld laten zien hoe een goed Christen zijn leven leidt met de normen en waarden, die voor het gemak, goed te noemen zijn.
Wij jongeren voelen ons de leerlingen van Jezus. Wij hebben alle informatie gehad, alle normen en waarden zijn (als het goed is) aangeleerd en wij zijn klaar om een eigen leven te leiden als een goed Christen.
Maar weten wij dan hoe dit moet? Tuurlijk niet, we zijn jong. We maken fouten. Maar de bedoelingen zijn goed.
Vorige week wandelde ik mijn rondje, ik probeerde 1000 stappen te halen, om gezond te blijven. Sowieso probeer ik sportief te zijn, maar in de praktijk is dit toch lastiger dat het lijkt. Laat ik het zo zeggen, de auto staat elke ochtend toch verleidelijk op de stoep. En mocht ik een keer met de fiets naar mijn werk willen, dan pak ik nog de auto om de fiets uit de schuur te halen.
De verleiding is dus groot om de makkelijke, niet altijd juiste beslissing te nemen. Maar ik doe wel mijn best, zo liep ik dus zoals ik al zei vorige week een rondje.
Wij jongeren voelen ons de leerlingen van Jezus. Wij hebben alle informatie gehad, alle normen en waarden zijn (als het goed is) aangeleerd en wij zijn klaar om een eigen leven te leiden als een goed Christen.
Tijdens dit rondje liep een vrouw mij te gemoed. Een wat oudere vrouw. Aan haar rimpels, doorleefde handen en rollator was te zien dat ze iets ouder was dan ik.
We kwamen steeds dichter bij elkaar en ik zei vriendelijk ‘hallo’. De vrouw knikte zoals oudere mensen dat naar mijn mening erg mooi kunnen doen.
Ik wou verder wandelen maar toen we elkaar passeerde pakte de vrouw mijn pols vast.
Ze vertelde mij dat ze de afgelopen 2 dagen niemand gesproken had. Dat is de eerste persoon was in 2 dagen die, in haar ogen, de moeite nam om een woord aan haar te spenderen. Een simpel hallo voor mij, een teken van bestaansrecht voor haar. Dus zeg een keer hallo op straat. Knapt iedereen van op.
Het doen van goede is niet altijd makkelijk, en soms te makkelijk. Maar wij jongeren doen het op onze manier. Volgens sommige fris en vernieuwend. Volgens andere koppig en onwetend. Naar mijn mening anders, maar wel als Christen.
Amen
