Hoge pieken, diepe dalen – Liefs Laura
Zo af en toe zijn er in je leven waarop je echt geraakt wordt, in positieve en negatieve zin. Daar kunnen verschillende emoties mee gepaard gaan. Ik merk dat ik persoonlijk vaak geraakt kan worden door ofwel diepe teleurstelling ofwel diepe verwondering. Deze teleurstelling kan soms gericht zijn op mezelf omdat ik weet dat ik iets anders of iets beter had kunnen doen. Vaker echter, heeft deze teleurstelling te maken met de wereld om me heen.
Elke keer wanneer ik denk dat we als mensheid stappen in de goede richting zetten, in wederzijds respect, acceptatie, vredelievendheid en mededogen, gebeurt er iets wat mij het gevoel geeft dat we helemaal niet zo heel veel zijn gegroeid. Soms lijkt het zelfs alsof we weer helemaal terug zijn bij het begin en nog ontzettend veel te leren hebben. Eén van die momenten van diepe teleurstelling (en ook wel wat ongeloof) had ik afgelopen juli. Het zal de meesten van jullie vast niet zijn ontgaan dat er een studentenvereniging in het nieuws kwam vanwege een zeer onvriendelijke speech tegenover het vrouwelijk geslacht. Vooropgesteld, ik was niet bij deze speech aanwezig en weet dus niet precies wat er die bewuste avond is gebeurd. Je krijgt als buitenstaander vaak maar een gedeelte van de context mee en daar ben ik mij zeker van bewust. Maar even los van het feit dat er mogelijk wat dingen uit het verband zijn gehaald en los van de intentie van de tekst, zijn de woorden wel gezegd. En luid en duidelijk ook, zouden we denk ik wel kunnen stellen.
Op zulke momenten kan ik diep teleurgesteld raken in de mensen waarmee ik op deze aarde leef. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ik er ook wel wat angstig en ongerust van raak. Je weet namelijk nooit of één van deze mannen (of vrouwen) later de rechter of advocaat wordt bij een verkrachtingszaak. En je dan maar realiseren dat die persoon tegenover je vroeger, in zijn/haar dronken studentenjaren heeft zitten roepen dat alle vrouwen sekswerkers zijn. Ik weet dat je mensen niet mag be- of veroordelen op basis van de fouten die ze hebben gemaakt in hun verleden. Mensen kunnen leren, groeien en veranderen. En het is niet aan mij om te oordelen over hun gedrag en fouten. Maar ik kan het niet helpen dat er toch een scheutje ongerustheid bij de teleurstelling in zit.
Gelukkig worden deze momenten van diepe teleurstelling ook afgewisseld met perioden van diepe verwondering en tevredenheid. En dat zijn de momenten waarop ik mij realiseer dat hij er is. De liefde! Het moment waarop je ziet dat vreemden elkaar zomaar helpen. Of het moment dat twee mensen voor de rest van hun leven ‘ja’ zeggen tegen elkaar. Een troostende arm wanneer iemand het nodig heeft. Een zorgmedewerker die alles op alles zet voor zijn/haar patiënt/cliënt om het leven beter te maken. Iemand van de politie, de brandweer of de ambulance die zich in het heetst van de strijd stort om het verschil te maken. Ouders die voor hun kinderen door het vuur gaan. In sommige gevallen zou je kunnen zeggen dat het hoort bij iemands taak of werk, maar hoe meer ik om mij heen kijk, hoe meer ik mij realiseer dat dit niet alleen komt vanuit een bepaald plichtsbesef, maar echt omdat het onderdeel is van iemands persoonlijkheid. Op dat soort momenten zie ik dat het er is, het respect, de acceptatie, vredelievendheid en mededogen. Op zulke momenten is mijn diepe verwondering verweven met een gevoel van hoop en vertrouwen. Hoop en vertrouwen dat er een balans is in de wereld. En dat uiteindelijk de kracht van de liefde, Gods liefde, zal groeien en zal overwinnen.
We zullen er met elkaar hard aan moeten werken. Want iedereen maakt fouten en we laten ons allemaal wel eens meeslepen in de negatieve gevoelens. Gevoelens die ons verder bij de liefde van God en de liefde voor elkaar weghalen maar die ons ook maken tot de mensen die we zijn. We maken fouten, het is aan ons om fouten te vergeven. Die van onszelf en die van anderen. En hoe meer we daartoe in staat zijn, hoe meer we ons kunnen verwonderen over de mooie kanten en de krachten van het menszijn. En hoe dichter we kunnen komen bij de liefde van God.
Wil je meer artikelen lezen? Neem een abonnement op Omega Magazine. Kijk daarnaast ook op onze Instagram en FB-pagina
