Dag 23 zomer licht challenge: Deeltjesversneller

Lichtbron: Deeltjesversneller
Frequentie: gigagroot

Lucky Luke is een cowboy die sneller schiet dan zijn schaduw; in mijn kamer heb ik een paar stripboeken liggen waarin hij de hoofdrol speelt. Andere mensen is het nog niet gelukt om dingen sneller te laten bewegen dan het licht, maar met deeltjesversnellers komen we wel in de buurt!

Een machine die deeltjes bijna op lichtsnelheid rondpompt (vergeef mij de lompe term), noemen we een synchrotron. Dat is een soort NASCAR-circuit met elektronische deeltjes in plaats van racewagens.

Zo’n apparaat wordt voor drie verschillende doelen gebruikt. Soms gaat het erom om deeltjes op een snelheid te brengen die nodig is voor een experiment buiten het apparaat: in dat geval worden de deeltjes dus weer gelanceerd. Soms is het juist de bedoeling dat de deeltjes binnen de machine op elkaar botsen: in dat geval noemen we het een collider. De beroemdste daarvan is de Large Hadron Collider, een ring van 27 kilometer lang die staat bij het CERN-onderzoeksinstituut in Genève.

Bij deze eerste twee doelen gaat het er dus om dat de deeltjes zo snel mogelijk gaan en zo weinig mogelijk energie verliezen. Maar er is ook een derde doel, en daarbij gaat het juist om de energie die ‘uitlekt’ vanuit de rondvliegende deeltjes. Een synchrotron die hiervoor gebouwd wordt, wordt ook wel ‘lichtbron’ genoemd (light source / photon source). Het is een type licht of straling die vooral wordt gebruikt in laboratoria.

Als wij synchrotrons zouden zijn, zouden wij ongetwijfeld tot dit derde type behoren. In het geloof gaat het er immers niet om dat we zo snel mogelijk zijn. Het gaat er juist om dat we ons licht laten schijnen voor de mensen, opdat die God prijzen (Mt. 5,16). Op de energie die uit Jezus lekte, is de Kerk gebouwd!