Dag 35 zomer licht challenge: verlicht zijn
Van Siddhartha Gautama, oftewel Boeddha, wordt aangenomen dat hij echt heeft geleefd. Hij werd geboren rond de 5e tot 6e eeuw voor Christus in Lumbini, dat tegenwoordig in Nepal ligt. Een echt mens dus, dat echt op de aarde rondliep en de mensen belangrijke lessen leerde over vrede en verbinding. Net als onze Heer, Jezus Christus, die Mens was en op aarde rond liep.
Die vergelijking zal vast veel gelovige katholieken triggeren, want het is natuurlijk niet helemaal hetzelfde. Christus is God én mens. Maar stel je nou voor dat Hij en Boeddha elkaar in de Hemel zouden tegenkomen, wat zouden ze dan bespreken?
Ze zouden het vast hebben over de constante strijd tussen de mensen op aarde, die elkaar de tent uitvechten om de meest waanzinnige dingen. De verschrikkelijke misdaden die in naam van macht of religie worden gepleegd. Waarvoor men zelfs durft de naam van God te misbruiken en onteren. Maar ze zouden misschien ook treuren over de mensen die telkens tegenover elkaar beweren dat hun religieuze tradities de échte zijn, elkaar voortdurend de maat nemend en elkaar bevechtend op de verschillen die er bestaan. Alsof er niet één God is, maar een heleboel verschillende.
Natuurlijk geloven Boeddhisten niet echt in één almachtige, scheppende God, zoals wij. Maar zou dat voor Boeddha zelf het belangrijkste zijn in een religieuze dialoog? Zijn lessen over vrede en respect voor al het leven vindt hij vast meer waard dan Wie er verantwoordelijk is voor het ontstaan van de aarde. Die verantwoordelijkheid leggen wij katholieken inderdaad bij God neer. Maar God wijst ons er óók op dat het leven in al zijn verschijningsvormen heilig is, en gaf ons vlak voor Zijn aardse lijden en sterven een belangrijk nieuw gebod: heb elkaar lief.
Dus in die fictieve dialoog tussen Jezus en Boeddha (lees verder!) zal ook Jezus waarschijnlijk bedroefd zijn over het gedrag van Zijn schapen hier op aarde. Hebben de mensen überhaupt wel begrepen wat Hij bedoelde? Er liggen immers duizenden jaren aan religieuze oorlog en bloedvergieten uit naam van God achter ons, en als we de gesprekken tussen sommige katholieken zo bekijken wanneer het gaat over onze islamitische broeders en zusters, zouden velen naar nog meer kruistochten verlangen. Want: “ze horen niet thuis op ons continent”. Alsof “zij” geen kinderen zijn van dezelfde Vader.
Zoals gezegd kennen de Boeddhisten geen geloof in één almachtige, scheppende God: hun naam danken ze aan de status die ze hopen te bereiken; verlichting, net als de man die ze vereren. “Boeddha” betekent immers: “De Verlichte”. Het doel is om een einde aan het lijden te bereiken. En ontmoeten we daar niet ons eigen geloof? Bij ons heeft lijden natuurlijk een belangrijke betekenis, maar we zien ook uit naar de genade die we volledig in Christus hopen te bereiken, en naar het paradijs, de hemel, dat geen lijden meer kent. Ondertussen worden we uitgenodigd om Christus’ leven te volgen hier op aarde, het Koninkrijk van God te vestigen, en te leven zoals ons werd voorgedaan door God zelf. En als dát lukt, zijn we zelf ook een beetje verlicht.
Afbeelding via: Medium
