Sanne: “Het katholieke geloof is voor mij een rode draad door mijn leven geweest.”

Laatst tijdens het Paasgala georganiseerd vanuit het bisdom Haarlem-Amsterdam kwam ik Sanne tegen. Zij en haar aanstaande man gaven een hele leuke workshop stijldansen. Ik was natuurlijk benieuwd wie deze leuke en spontane mensen waren! 

Vertel eens, wie ben je? 

Mijn naam is Sanne, ik ben 25 jaar en in woon in Leiden. Ik heb Pedagogische Wetenschappen gestudeerd en de Pabo, en ik werk nu als juf op een basisschool. In mijn vrije tijd houd ik van lezen, kleren naaien en hardlopen.

Je hebt meegedaan aan Kisi. Wat heb je hiervoor gedaan?

Oef, KISI (katholieke musicalgroep) is echt wel een groot deel van mijn hobby’s geweest, zeker als tiener. Ik heb veel van mijn vrije tijd als kind en tiener besteed aan activiteiten van de rooms-katholieke kerk, omdat ik dat sterk heb meegekregen vanuit huis. Voordat ik bij KISI/Koemi (huidige naam) zat, heb ik bij het kinderkoor van de kerk gezongen, ging ik vaak naar tienerkampen van de KCV en heb ik op dans-piano- en zangles gezeten. Eigenlijk kwamen bij KISI al die hobby’s samen. Ik heb daar ook een gelovige vriendengroep opgebouwd, met wie ik tot op de dag van vandaag nog steeds contact heb.

Ik heb veel van mijn vrije tijd als kind en tiener besteed aan activiteiten van de rooms-katholieke kerk, omdat ik dat sterk heb meegekregen vanuit huis.

Hoe ben je tot het katholieke geloof gekomen?

Zoals ik hierboven al beschreef, via mijn ouders. Mijn ouders hebben beide een levend geloof en via hen heb ik het geloof leren kennen. Doordat ik naar KISI en de tienerkampen kon gaan, kreeg ik vriendinnen die ook gelovig zijn. Het katholieke geloof is voor mij een rode draad door mijn leven geweest. Ik heb ook wel momenten gehad waarin ik moeite had met sommige aspecten van mijn geloof, maar ik ben mijn geloof nooit helemaal kwijtgeraakt. Ik geloof ook dat ik door het gebed van mijn ouders en opa en oma nog steeds gelovig ben. Uiteindelijk is het geloof een genade die je ontvangt, denk ik.

Je gaat binnenkort trouwen, wat vind je het mooiste aan trouwen voor de kerk?

Dat het een belofte is die je in vertrouwen doet met God. Wat ik het mooiste en moeilijkste vind aan trouwen voor de kerk, zijn de woorden van de trouwbelofte:

Ik beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid, in voorspoed en tegenspoed. Ik wil je liefhebben en waarderen, alle dagen van ons leven.

Deze belofte gaat verder dan je emoties, want wie kan deze belofte waarmaken op de momenten dat het emotioneel zwaar is? Tegelijkertijd gaat de belofte ook verder dan je ratio: wie kan deze belofte waarmaken puur op wilskracht, want niemand kan zijn hele leven overzien en superkracht vinden in de ziekte, kwade dagen en tegenspoed? Nee, het is een belofte die je doet in vertrouwen met God en met Zijn hulp. Voor mij is dat een grote stap in vertrouwen.

…het is een belofte die je doet in vertrouwen met God en met Zijn hulp. Voor mij is dat een grote stap in vertrouwen.

Hoe zou jij een voorbeeld kunnen zijn voor jongeren?

Vanuit mijn persoonlijke ervaring, geloof ik dat er hoop is voor koppels die van dichtbij de moeilijkheden van het huwelijk hebben meegemaakt. Ik zou tegen de mensen die twijfelen willen zeggen: gooi het huwelijk niet direct de prullenbak in, durf je open te stellen over je zorgen en twijfels naar anderen en naar God. Je doet je trouwbelofte niet in je eentje.

Namens Omega wensen we Sanne en haar verloofde een gezegende voorbereidingstijd toe!