Blik op de WJD! – Deel 3

Welkom terug bij alweer het derde deel van “Blik op de WJD!” In deze serie kijken we naar de beleving van de Wereldjongerendagen 2023 door de ogen van Michel en Linda. In hun terugblik op het grootste festival ter wereld hopen ze je iets van hun enthousiasme te kunnen meegeven en ook een realistisch beeld te maken: hoe is het nou écht om bij dit evenement te zijn?

De vorige aflevering eindigde in Spanje, waar we de wind van voren kregen (alsof de regen in Zuid Frankrijk nog niet genoeg was) maar ook en vooral mochten genieten van het lekkere weer, het lekkere bier en de lekkere… catechese! En we kregen nog voldoende lichaamsbeweging ook! In deze nieuwe editie van “Blik op de WJD!” komen we dan eindelijk aan in Portugal, om te beginnen in Fátima. Hier kruipen we in de huid van een vluchteling. Als dat maar goed gaat…

 

We beginnen nog even in Caleruega. Het is zondag, en dat is een feestdag, dus daar mag van genoten worden. Genieten doen we dan ook, door in alle vroegte met een klein gezelschap de heuvel in het dorp te beklimmen, die een indrukwekkend uitzicht bij zonsopkomst biedt op het enorme klooster en de prachtige, bergachtige omgeving.

 

 

Nadat we vervolgens uitgebreid hebben mogen ontbijten, wordt een feestelijke Mis gevierd in in de kapel, ditmaal met de Dominicanenzusters. Een van de zusters, door mij aangezien als één van de strengere, blijkt onverwacht modern door zelfs tijdens de consecratie het geheel vast te leggen op haar smartphone.

De Mis geeft ons de hoop op een veilige overtocht naar Fátima, de eerste Portugese halte van deze reis. Onderweg worden we door de geestelijke begeleiding voorbereid op het bezoek aan dit belangrijke oord, waar Maria verschenen zou zijn aan drie herderskinderen. Deze gebeurtenissen zouden de loop van de geschiedenis verder beïnvloeden, niet in de minste plaats door de moordaanslag op H. paus Johannes Paulus II, die het door tussenkomst van Maria overleefd zou hebben. De kogel rust nog altijd in de kroon van het Mariabeeld, dat in Fátima tijdens een indrukwekkende lichtprocessie elke avond wordt rondgedragen.

 

 

De locatie waar we die avond de nacht doorbrengen lijkt volgens Michel nog het meest op een vluchtelingenopvang. En hoewel de enorme sporthal hier wel aan doet denken, benijden de vluchtelingen ons waarschijnlijk niet, want wij moeten die avond zien te overleven in het gezelschap van een kudde ongemanierde Fransen.

 

De volgende ochtend staan we vroeg op om onze spullen te pakken: vandaag zullen we in de hitte van de Portugese zon de internationale Mis vieren op het grote plein van het heiligdom van Fátima. Hier worden we geconfronteerd met enkele bizarre onderdelen van dit bedevaartsoord: de “boeteroute”, waar vele pelgrims op blote knieën over een strook beton kruipen, om er verderop vanaf te komen met bloedende wonden. Het zal wel ergens goed voor zijn, nemen we aan. Als dat nog niet bijzonder genoeg was, komen we in de souvenirwinkels verderop hele darmstelsels, benen en andere lichaamsdelen van was tegen. Pelgrims die Maria voor haar tussenkomst bij één van deze lichamelijke klachten willen danken, kopen deze voorwerpen om ze verderop in een groot vuur te werpen.

Tot overmaat van ramp wordt er die ochtend ook nog een verjaardag gevierd! De jarige in ons midden is de door allen geliefde landschapshistoricus Bjorn, die al de hele week rondzeult met een gigantische vlaggenstok. Hij zal het ongetwijfeld beu zijn dat hem tijdens de gehele WJD gevraagd wordt of hij uit Luxemburg komt, dus de verjaardags-aandacht, het zingen en zelfs de polonaise heeft hij van harte verdiend!

 

Het bezoek aan Fátima wordt in stijl afgesloten: we weten de ontberingen maar te nauwer nood te overleven als we de Mis bezoeken en urenlang in de moordende hitte op het plein staan. Hoe zeer betreuren we het feit dat we niet onze priesterroeping zijn gevolgd, want dan stonden wij heerlijk in de schaduw van het altaar. En Linda stond dan nog altijd te verpieteren in de zon.

 

Uiteindelijk laten we Fátima achter ons om de reis te hervatten richting het uiteindelijke doel: de Wereldjongerendagen in Lissabon. Maar voordat we zover zijn wordt ons nog enige kans op sportieve inspanning en verkoeling geboden door een kanotocht over de binnenlandse wateren. Hoewel enkele van onze geestelijk leiders aan de kant blijven, tonen de meeste aanwezige priesters en pelgrims zich dapper en grijpen naar de peddels om zich vervolgens massaal op de klaarliggende kano’s te storten.

Voor Michel en Linda wordt het een ware relatietest, maar door het koelbloedig leiderschap van Linda weten de geliefden uiteindelijk tóch al hijgend, puffend en peddelend het einde van de route te bereiken. Om er vervolgens achter te komen dat de schoenen in de bus liggen, en de reis dus moet worden voltooid met voeten die verbrand zijn door de hitte van de grond.

Moe en voldaan van een hele leuke heenreis, komt het gezelschap dan uiteindelijk aan in WJD-locatie Lissabon, waar kennisgemaakt wordt met de slaaplocatie: een middelbare school in één van de wijken van deze miljoenenstad. Laat de Wereldjongerendagen maar beginnen!

De volgende keer in: “Blik op de WJD!”

Natuurlijk hadden we ons mentaal voorbereid op enig gebrek aan comfort en een bepaalde mate van ongemak tijdens de WJD. Maar de werkelijkheid bleek in Lissabon vele malen erger… Hoe erg? Lees het in aflevering 4!