Interview met fr. Vhen (nog van het seminar van Pontificia Università della Santa Croce)

Een half jaar geleden was ik in Rome voor een congres over katholieke media. Daar heb ik een priester ontmoet die ik graag wilde interviewen voor Omega magazine over hetzelfde onderwerp als het congres.

Hoe heet u en hoe bent u priester geworden? Hoe is het leven in Rome? 

“Mijn naam is fr. VHEN JEZUS E. FERNANDEZ, “Vhen” is een veel voorkomende naam binnen mijn directe familie; het is ontleend aan de naam van mijn vader, Venancio. Wij, broers, zijn alle heten alle vijf ‘Vhen’ (we verschillen in de tweede naam: Joseph, Jesus, John, Jade en Joshua). In eerste instantie wist ik niet zeker of ik wel of niet voor het priesterschap geroepen was. Het enige wat ik wist was dat ik gelukkig was en mij voldaan voelde – zelfs tot nu toe – telkens wanneer ik wekelijks als misdienaar diende. Ik ben misdienaar sinds mijn middelbare schooltijd. Het was de witte soutane gecombineerd met een toga die dat deed en mij trok  naar het heilige. Ik wist niet dat dit het begin was van mijn verlangen om naar de kerk te gaan.

In die tijd begon ik ook het idee te koesteren om naar het seminarie te gaan om een van mijn vrienden te begeleiden. Nu ben ik bijna vier jaar bezig met het priesterambt en dien ik het aartsbisdom Cebu (Filippijnen). Na mijn opdracht als privésecretaris van mijn aartsbisschop gedurende drie jaar…

Direct na mijn wijding werd ik naar Rome gestuurd om een ​​licentiaat in sociaal-institutioneel onderwijs te behalen in Communicatie. Ik kreeg ook het voorrecht om seminaristen van hogere middelbare scholen te begeleiden. Ik heb ze ICT geleerd voor de Catechismus, ook al heb ik mezelf alleen maar de basisprincipes van informatie geleerd communicatietechnologieën. Ik werd ook benoemd tot adjunct-directeur van Cebu Aartsbisdom Digital Communication Ministry (CADComM) – waarschijnlijk vol genade. 

Mijn talenten waren de redenen waarom de aartsbisschop mij voor verdere studies heeft gestuurd.” 

 

Hoe kent u het het seminar? En hoe was uw ervaring tijdens het evenement?

 Ik ken het 13^de  seminar voor kerkcommunicatoren voor professionals omdat ik een student ben  van de Faculteit Communicatie aan de Pontificia Università della Santa Croce. Wij

maakten in ieder geval al automatisch deel uit van het evenement als vrijwilligers. 

Het seminar was voor mij een nieuwe gelegenheid om mezelf op de hoogte te houden van de hedendaagse kwestie, zorgen waarmee een kerkcommunicator te maken krijgt.

Omdat ik een beginneling op dit gebied ben, heeft de bijeenkomst mij, professioneel gesproken, bijgebracht: in het algemeen, aan de mentaliteit en de algehele instelling, of cultuur, van mensen in de ministerie van communicatie. Het was ook de tijd waarin we uit de eerste hand moesten ervaren hoe

Internationale evenementen zoals deze moeten worden georganiseerd, gepubliceerd en uitgevoerd.

Naast onze operationele taken tijdens het evenement kreeg ik ook specifiek de kans om de afgevaardigden uit de Filippijnen en Singapore te huisvesten om hun verblijf te vergemakkelijken gedurende de hele conferentie. Het was voor mij echt een kans om naar hun levensverhalen te luisteren naar hun missie op het gebied van Kerkcommunicatie.

 

Wat vond u het interessantste onderwerp tijdens het seminar?

Tijdens het seminar kwamen veel interessante onderwerpen aan bod. Sommigen hiervan waren de rol van de christelijke cultuur in de vermoeide samenleving; het belang van communicatie als voorbode op vrede om de groeiende polarisatie van de hedendaagse wereld te verminderen, zo niet te stoppen. Verder het pausdom in het digitale tijdperk; en de taak van communicatoren te midden van kwesties als misbruik.

Persoonlijk was het het “Avontuur van het produceren van de gekozenen” met Derral EVES, Executive Producent en CEO van de eerste meerseizoensproductie over het leven van Jezus, die mij aansprak aandacht en interesse. Het onderwerp was echt de moeite waard om het hele seminarie ‘in te kapselen’! Het was over de reis van hoe het het grootste crowdfundingproject werd en hoe het nog steeds voortduurt tot op de dag van vandaag om miljoenen kijkers te inspireren.

De sessie was zo inspirerend dat het de deelnemers enkele punten opleverde om effectief te zijn in de digitale bediening. Ze gingen onder andere over het belang van verbinden en luisterenaan het publiek; de neiging om groot te denken voordat je aan een groot project begint; de noodzaak om goed te zijn  beheerder van de ontvangen zegeningen; en de vraag naar een duidelijke visie, boodschapstrategie,een sterk geloof en de vastberadenheid om verder te gaan.

Ik merkte ook de dynamische en goed uitgevoerde moderatie op van Peter Atkinson van Relevant Radio,waardoor de presentatie aantrekkelijk werd voor het publiek. Het was een duidelijke demonstratie van hoe een goede communicator zou moeten zijn.

Hoe denkt u dat u jongeren kunt inspireren?

Ik leen de woorden van mijn dierbare aartsbisschop: ik denk dat het echt loont om dingen geleidelijk en geleidelijk aan te doen consequent. ‘Niet in grote dingen, maar misschien kunnen we God wel in de kleine dingen behagen.’ Als we dat doen, kunnen onze dagelijkse taken geleidelijk en consistent worden – hoe klein ze ook zijn een inspiratie worden voor anderen, vooral degenen die ons volgen.

Het gaat er niet om wat je met hen kunt doen, wat jou tot hun rolmodel maakt. Het is eerder hoe je doet de dingen die van je verwacht worden en dat heeft een grote impact op degenen wier hoofden zijn naar jou toe verheven. Als je je best doet en daar blij mee bent, zullen anderen dat ook krijgen geïnspireerd om hetzelfde te doen.

Jongeren zijn dynamisch en vol pit. Ze hebben niet zoveel instructies nodig als deze zou ze alleen maar vervelen. Om jonge mensen te inspireren, moeten we ze laten zien wat we zijn doen in ons leven en onze bediening zijn de dingen die ons gelukkig maken en ons vervulling geven. De bediening van kerkelijke communicatie kan ook hun taak zijn.