Dag 32 zomer licht challenge: Lavalamp
De lavalamp is een klassieke vorm van sfeerverlichting; hij geeft wel licht, maar haast niemand gebruikt de lavalamp als bron van licht om ’s avonds laat of ’s ochtends vroeg wat werk te gaan doen of te lezen. Terwijl men aan een gewone lamp verder geen aandacht meer geeft (tenzij deze besluit ermee te kappen), is een lavalamp het wel waard om af en toe even een blik op te werpen.
In 1963 werd deze lamp ontworpen door de Britse ondernemer Edward Craven Walker. Hij combineerde in een cilinder vloeistof met een klompje was, met daaronder een gloeilamp. Als de gloeilamp aangezet werd en warmte begon af te geven, smolt de was. Deze gesmolten was steeg vervolgens naar boven om op de vloeistof te drijven. Bij het opstijgen werd de afstand met de gloeilamp groter en begon de was juist weer te stollen, waarbij deze terug naar beneden zakte. Zo ontstond een schouwspel in de cilinder die deze Britse ondernemer kennelijk veel aan lava deed denken; hij noemde de lamp een lavalamp.
Zelf doet het smelten en stollen van de was in de lavalamp mij denken aan het menselijk hart. Af en toe zijn onze harten heel zacht en worden we makkelijk tot iets bewogen, maar op andere momenten zijn onze harten zo hard en koud als steen. Vaak heeft dat denk ik te maken met hoe dicht we God toelaten in ons hart. Als Hij heel dichtbij mag komen, dan zal ons hart, net als de klomp was in de lavalamp, door de warmte van Gods liefde smelten en soepel worden. Als we er dan voor kiezen om afstand van God te nemen, en we de warmte van Zijn liefde niet meer tot ons laten doordringen, dan kan ons hart koud en hard worden. De gloeilamp in de lavalamp is in deze vergelijking als God, die de wereld van Zijn liefde doordringt.
Een ander interessant gegeven van de lavalamp is dat de was niet in beweging komt tot de gloeilamp aan staat en de warmte ervan de was doet smelten. Zo is het ook met God, wij kunnen zonder Zijn invloed niets teweeg brengen. Eerst geeft God Zijn liefde en dan kunnen wij er pas voor kiezen om Zijn liefde te aanvaarden of om ons eraan te onttrekken.
