Dagboek van een kerkmeisje #5
Door: Laura
In het vorige deel heb je kunnen lezen hoe Nick, totaal onverwacht, opdook bij de toneelclub van de school. Julia en Caro waren compleet verrast. Wat deed de populaire Nick bij de toneelclub? En nog belangrijker…. Kan Julia zich wel concentreren op het toneel met Nick in de buurt?
Zondag 26 september
Julia stond op de trap van de kerk en haalde diep adem om de geur van wierrook uit haar neus te verdrijven. Haar ouders stonden bovenaan de trap te kletsen met Hans en Jannie, een paar kennissen. Uit de flarden maakte Julia op dat ze het over de preek hadden. Zelf had Julia niet veel van de preek meegekregen, ze was in gedachten steeds teruggekeerd naar afgelopen vrijdag en de aanwezigheid van Nick bij de toneelclub. Ze kon het hele weekend al nergens anders aan denken en wist nog steeds niet wat ze ermee moest. En nu had ze dus ook al niks van de preek meegekregen. Normaal was dat niet erg maar ze had zo Bijbelstudie en pastoor van Engelen had de gewoonte om tijdens de lunch altijd te vragen wat de jongeren van de preek vonden. Daar kon ze vandaag dus geen zinnig antwoord op geven. Misschien moest ze hem maar een beetje proberen te ontlopen.
Julia hoorde hoe haar ouders afscheid namen en draaide zich om om naar Hans en Jannie te glimlachen en zwaaien. Samen met haar ouders liep ze naar hun fietsen terwijl haar moeder haar bedolf onder vragen: “weet je nog waar je moet zijn? Heb je lunch bij je?”. Julia antwoorde haar moeder geduldig en vroeg haar vervolgens of zij Bruno even uit wilde laten als ze thuis was. “Tuurlijk,” antwoordde haar moeder “maar nu moet je echt gaan, anders kom je te laat”. Julia rolde met haar ogen maar zei vervolgens haar ouders gedag en liep naar de pastorie. Omdat pastoor van Engelen een eigen woning had, werd deze nu gebruikt als kantoor en voor bijeenkomsten. Elke derde zondag van de maand, werd de ‘Bijbelstudie voor de jeugdigen’ daar gehouden. Wat in de praktijk betekende dat maximaal 7 jongeren onder leiding van de pastoraal werkster in gesprek gingen over de Bijbel. Beste gezellig maar Julia kon ook wel andere dingen bedenken die ze liever deed. Maar goed, haar ouders wilden graag dat ze ging dus deed ze dat.
Zoals verwacht, liep pastoor van Engelen inderdaad door de ruimte om te vragen wat ze van de preek vonden. Julia wist hem, met de onbedoelde hulp van de pastoraal werkster, gelukkig te ontwijken. Na de lunch namen ze allemaal plaats en bespraken ze het thema van die week, het Scheppingsverhaal. Na ongeveer twee uur liep Julia met de anderen weer naar buiten. Ze had net twee passen gezet en wilde zich alweer omdraaien om naar binnen te rennen. Aan de andere kant van de straat stond Nick. Hij was met zijn ouders (hij leek sprekend op zijn vader). Zijn ouders waren in gesprek en Nick stond, duidelijk verveeld, een stukje verderop. Voordat Julia ook maar kon bedenken wat te doen, zag hij haar en riep haar naam: “Julia!”. Hij keek om zich heen en stak toen de straat over in haar richting. Omdat Julia geen kant op kon, liep ze hem maar tegemoet. “Hoi” zei hij toen hij veilig aan haar kant van de straat op de stoep stond. “Heey” antwoorde ze. Vervolgens stonden ze elkaar even ongemakkelijk aan te kijken. “Jij zat toch ook bij die bijeenkomst van de toneelclub afgelopen vrijdag?” vroeg Nick “wat vond je ervan?”. Julia zuchtte bijna van opluchting, gelukkig een veilig onderwerp. Vol enthousiasme ging ze het gesprek over de toneelclub met Nick aan. Na een paar minuten werden ze echter onderbroken door Tobias, een jongen van Bijbelstudie die hun ‘huiswerk’ maar niet leek te kunnen onthouden.
“Sorry dat ik stoor Julia, maar wat moesten we nu ook alweer doen voor Bijbelstudie de volgende keer?”. Julia voelde haar wangen rood worden. Moest hij dit nou perse aan haar vragen terwijl ze met Nick stond te praten? Kort antwoordde ze Tobias dat ze een stukje moesten schrijven over hun favoriete Bijbelverhaal. “Oh ja, dankje! Tot de volgende keer!” Tobias zwaaide en liep snel naar zijn fiets. “Bijbelstudie?” vroeg Nick. “Ja.” antwoorde ze met een schouderophalen dat zei ‘wat doe je eraan’. “Interessant” zei Nick. Ze kreeg het gevoel dat hij meer wilde zeggen maar juist op dat moment riep zijn moeder hem van de andere kant van de straat. “Tijd om te gaan,” zei Nick, “ik zie je wel weer op school Julia.” Hij liep terug naar zijn ouders en zwaaide nog een laatste keer naar haar. Julia zwaaide terug en liep naar haar fiets. Dit was nou niet precies de indruk die ze op Nick wilde maken, maar aan de andere kant was ze katholiek. Beter dat dat nu maar direct helder was.
Lees de volgende keer meer!
Wil je meer artikelen lezen? Neem een abonnement op Omega Magazine. Kijk daarnaast ook op onze Instagram en FB-pagina
