Een evangelist brengt een bezoek aan een katholieke kerk

Een vriendin en klasgenoot van mij, die ook schrijfster is voor dit blad, nodigde mij een keer uit om mee te gaan naar haar katholieke kerk. Ik ben zelf wel christelijk opgevoed, maar met een hele andere stroming en op een hele andere manier. Aan de hand van het bezoek heeft ze mij gevraagd of ik ook een keer een artikel voor dit blad wil schrijven. Als je wil weten hoe dit afloopt, lees dan snel verder!

Mijn vriendin en ik wonen niet ver bij elkaar vandaan en fietsten regelmatig samen van school naar huis. Hoewel we allebei op een totaal andere manier naar het geloof kijken, hebben we veel gemeen. Met een medegelovige is het heel makkelijk en leuk om over het geloof te praten en dat doen we dan ook regelmatig. Dat ging steeds dieper en onze vriendschap werd steeds hechter. Op een gegeven moment kwamen we op het idee dat het leuk zou zijn als we elkaars kerk gingen bezoeken. Zo kwam het dat ik in haar katholieke kerk ben geweest en zij in mijn evangelische gemeente. Hoe zij het bij mij vond, horen jullie later.

Ondanks dat we goede vriendinnen zijn, zijn er ook verschillen. Dingen als verschil in geloof(sbeleving) en meningsverschillen zorgen voor dagelijkse gespreksstof, maar ook regelmatig voor discussies. Toch blijven we goede vriendinnen, is onze band ijzersterk en kan onze relatie tegen een stootje. We proberen om niet gebonden, maar verbonden met elkaar te blijven en dat ook te zoeken in de verschillende kerken. Niet evangelisch, katholiek, protestants, joods of iets anders, maar allemaal discipelen van Jezus. Uiteindelijk is Zijn sterven en opstanding het belangrijkste!

Wat betreft het katholieke, heb ik best wel wat achtergrondinformatie. Ik heb vaker mensen ontmoet die katholiek zijn of waren, ben vaker in katholieke kerken en andere soorten kerken geweest, hoor en lees veel over de verschillen in geloof en beleving en mijn vader vindt dat soort dingen ook heel interessant en vertelt daar regelmatig over. Hij is ook met mij mee geweest naar de kerk van mijn vriendin en natuurlijk heeft mijn vriendin me van tevoren ook wat verteld en uitgelegd.

Ondanks dat ik erheen ging met bepaalde voorkennis, waren er ook dingen nieuw voor me. Ik weet hoe een katholieke kerk eruit ziet en toch heeft het wel indruk op me gemaakt. Het was er heel vroom en serieus, net als bij ons, maar toch was het anders. Het voelde ook anders. Ook de dienst, of zoals de katholieken dat noemen, de mis, was ook heel anders. Daar moet ik trouwens wel even bij vertellen dat we bij een speciale mis waren, op de avond van 2 februari. 

Ik vond de mis mooi en bijzonder om mee te maken. De muziek is niet mijn smaak, maar ik heb respect voor degene die de muziek maken! Het lijkt me heel moeilijk om bijvoorbeeld een orgel te bespelen. Ik kan het ze niet na doen. Ik kon de liederen ook niet meezingen, daarmee respect voor de mensen in het koor die dat wel konden. 

De pastoor gaf een mooie preek met een goede boodschap. Ik kon het gelukkig eens zijn met wat hij zei. 

Na afloop van de mis kwam mijn vriendin, die misdienaar was, dolenthousiast naar me toe om te vragen hoe ik het vond en heeft mijn vader nog een goed gesprek gehad met de moeder van mijn vriendin. Toen we even gezellig hadden nagepraat en afgesproken dat mijn vriendin snel een keer bij mij langs zou komen, zijn we naar huis gegaan.

Wat ik wel jammer vond is dat er, behalve mijn vriendin en ik van 15 en 16 jaar, weinig kinderen of andere jeugd in de kerk waren. Ik weet dat er de laatste tijd sowieso minder jongeren naar de kerk komen, maar er is ook uitgelegd dat de dienst waar wij geweest zijn nooit heel druk bezocht wordt. 

Ik vond het in elk geval wel voor herhaling vatbaar. We gaan ook weleens een andere soort mis proberen. Zoals ik al vertelde is mijn vriendin inmiddels ook in mijn kerk geweest en zij gaat in een volgend artikel vertellen hoe zij het vond. Doei!