When you’re gone

In deze veertigdagentijd wordt bij Omega de ‘muziekbingo’ gespeeld. Elke dag komt er een nummer voorbij waarin de betekenis van de veertigdagentijd kan worden geproefd. Vandaag is dat “When you’re gone” van Avril Lavigne.

In de videoclip van When you’re gone komen verschillende personen terug, die allemaal iemand missen. Er is een oude man, wiens echtgenote is overleden. Er is een zwangere jonge vrouw, van wie de partner als soldaat naar een oorlogsgebied is gegaan. En er is een tiener, die in een park hangt met haar vriendje, tot ze door haar moeder wordt betrapt en meegesleurd naar huis.

Tussendoor is Avril zelf te zien. In sommige shots aan een langgerekte vleugel in een donker en vervallen huis – waarin het extra opvalt dat ze een stralend witte trouwjurk aan heeft.

Gisteren is de vastentijd van start gegaan. In het Evangelie gaat het meermaals over vasten. Zo krijgt Jezus eens de leerlingen van Johannes bij zich, die vragen waarom zij en de Farizeeën regelmatig vasten, maar de leerlingen van Jezus niet. Jezus’ antwoord is: “Bruiloftsgasten kunnen toch niet treuren zolang de bruidegom bij hen is? Maar er komt een dag dat de bruidegom bij hen wordt weggehaald, dan zullen ze vasten” (Mt. 9:15).

De eenzame zangeres met de trouwjurk deed me denken aan dit gesprek. De Kerk is aan het vasten, is Jezus aan het missen, in een wereld die donkere en vervallen kanten heeft; maar het valt extra op dat ze dat doet als bruid van Christus.