Wat een week!
Deze week is een bijzondere in het jaar van de gemiddelde katholiek. Meerdere feesten en tradities die elkaar opvolgen, verkleedpartijen, communieweigeringen, pannenkoeken, verbrande palmtakjes en plastic rozen. Volgt u het nog? Wij ook!
Zo begon deze week met carnaval. Deze onder katholieken nog wel het meest bediscussieerde traditie die voorafgaat aan de vastentijd leidt van noord- tot zuid Nederland tot wilde taferelen, verkleedpartijen, polonaise-processies en carnavaleske carnavalsmissen. En zelfs tot communie-weigeringen! Over dat laatste kan nog een geheel eigen discussie worden gevoerd: een lesbisch carnaval-prinsen (prinsessen?) stel dat ter communie wilde gaan, werd deze geweigerd door de dienstdoende priester. Geheel terecht zou je zeggen, volgens de katholieke leer over het ontvangen van de Heilige Communie? Daar valt echter wel de kritische vraag bij te stellen wie er dan wél volledig voldoet aan de strenge vereisten voor het ontvangen van het Heilig Sacrament. Mogen wij dus bidden voor het goede geweten van elke gelovige, die zijn weg gaat in Christus. Gelukkig is het Lichaam van Christus geen prijs voor de heiligen, maar een medicijn voor de zwakken: gezonde mensen hebben immers geen dokter nodig.
En terwijl we nog maar net van de schrik van carnaval bekomen waren (u bent zeker nog nooit in Twente geweest?) diende dikke dinsdag zich alweer aan.
Dikke dinsdag zegt u? Oh ja, het hengstenbal voor vreetzakken, die dag waarop katholieken zich nog één keer te buiten mogen gaan aan allerlei lekkernijen, vooral pannenkoeken, alvorens zij zich veertig dagen lang op een strenge onthouding van aardse geneugten storten, de zondagen uitgezonderd. Sommige onder ons zijn daar echter al bijna vijftig dagen mee bezig, want zij doen mee aan Exodus of Magnificat!
Na dikke dinsdag is het tijd voor Aswoensdag: deze verplichte vastendag vormt het officiële begin van de Veertigdagentijd. Deze tijd van ingetogenheid en voorbereiding op Pasen (dat wordt gesymboliseerd door de kleur paars) is voor velen vooral een challenge om het zolang mogelijk vol te houden om minder op je mobiele telefoon te kijken: dat dit standaard mislukt realiseer je je pas na je vijfendertigste Instagram post op één dag. Dan kun je beter je intenties voor deze tijd wat kritischer beschouwen en proberen om toch vooral een klein momentje op de dag méér dan anders vrij te maken voor God? Bezoek bijvoorbeeld een extra Mis in de week. Zowel Exodus als Magnificat bieden goede handvatten voor de betekenisvolle invulling van de Veertigdagentijd. Je zou dus nog, per direct, kunnen kiezen om hieraan mee te doen voor de resterende veertig dagen, en voor volgend jaar een volledige deelname overwegen. Good luck with that!
En dan is het vandaag óók nog eens Valentijnsdag. Sint Valentinus zou zich omdraaien in zijn meerdere malen verplaatste graf als hij de commerciële uitspattingen van plastic rozen, teddybeertjes en geborduurde kussenslopen zou zien. En dat allemaal omdat hij het maar niet kon laten om stellen te blijven trouwen: was de Romeinse keizer soms niet duidelijk? Nee is nee!
Tóch zit er onder al die plastic rommel een hele mooie herinnering aan deze heilige, die het huwelijk inderdaad zo belangrijk vond dat hij tegen de geboden en wetten van de Romeinen in, zijn eigen leven op het spel zette om in het geniep de heilige liefde te laten zegevieren. Deo gratias! Valentijnsdag is dan ook vooral een dag om aan elkaar te denken en elkaar lief te hebben, niet meer dan, maar net zoáls op alle andere dagen van het jaar.
En haal je maar niets in je hoofd hoor: “stof zijt gij, en tot stof zult gij wederkeren”. Haal dus maar gauw je askruisje.
Afbeelding via: 3.9 Aswoensdag (haone.nl)
