De laatste strijd

Door: Elie Hage

Januari-2019

De Eindtijd

Een tierende dominee, een donderpreek, hij roept de mensen toe: ‘de eindtijd is nabij en als Jezus komt zal de wereld vergaan!’ Peter luistert en stelt zich voor dat de grond onder zijn voeten wegzakt en dat lava van alle kanten de lucht in vliegt en meteorieten op aarde neerstorten. Zou Jezus dan misschien op een gevleugeld paard aan komen vliegen? Maar de eerste komst van Jezus was heel onopvallend bedenkt hij zich. De tweede komst is niet even makkelijk voor te stellen. Er zijn verschillende protestantse gemeenten die lijken te teren op de prediking over de eindtijd. Overdrijven is een kunst, maar in die boodschap zit wel een kern van waarheid, want sinds de komst van Christus leeft de wereld in afwachting van zijn tweede komst waarna deze wereld voorgoed verdwijnt. De Openbaring leert ons dat in die tijd mensen massaal zullen wankelen in geloof. De grootste dwaalleer van die tijd is die van de Antichrist, een nep-messianisme waarin de mens zichzelf verheerlijkt in plaats van God en zijn Messias (Ref. CKK 675). De Bijbel staat ons niet toe om iets concreets over dag of jaar te zeggen. Dat zou ons ook niet moeten interesseren, want Jezus spoort ons aan te leven alsof het morgen kan zijn! (Mt. 24:42-51)

Het Gezin

Veel heiligen (Padre Pio, Johannes Paulus II, Jozefmaria, moeder Theresa) van de afgelopen eeuw hebben ons gewezen op het belang van het gezin. Ook zuster Lucia, een van de drie kinderen die Maria zag verschijnen in Fatima, zag het belang van het gezin in.  Voor haar overlijden deelde ze ‘het laatste geheim’ met ons: ‘de laatste slag tussen de Heer en het rijk van Satan zal gaan over huwelijk en gezin.’ Ook Paus Franciscus heeft een synode over het gezin uitgeroepen.

 God brengt bij uitstek volkeren bij elkaar, gezinnen maakt hij groot en hij sticht vrede. Gods Zoon, Jezus, wil in de mensen leven, maar gebeurt dat nog in de eindtijd als men zichzelf verheerlijkt? Want als mensen voor zichzelf leven, verstoten ze God. Dat mensen voor zichzelf leven blijkt onder andere uit het probleem van eenzaamheid. Steeds meer wordt duidelijk hoe dit probleem vooral in steden erg groot is. Door zelfverheerlijking en individualisatie, zal het gezin in de eindtijd ook lijden.

In gesprekken met collega’s merk ik regelmatig dat jongvolwassenen geen kinderen willen en niet trouwen. Soms omdat ze nooit hebben leren dromen van iets groters. Soms uit angst voor de tijd waarin we leven, of voor het huwelijk. Het liefst hebben ze een materieel perfecte wereld, voordat ze verder durven gaan. Dit is goed voor te stellen als je geen gemeenschap hebt die bereid is om voor jou offers te brengen. Als alleen geld je kan helpen om zorg te krijgen in tijden van nood. Echte gemeenschap helpt je en staat je bij om te volharden in moeilijke tijden.

‘Wie kinderen alleen als kostenpost en last zien, zal maar moeilijk tot de ontdekking komen dat ze een geschenk zijn!’, zei de Heilige Vader. Het is niet raar dat we in een land leven waar abortus door de overheid wordt toegestaan. Want als mensen leven zonder te bidden, zonder de hoop die God geeft, verliezen ze het grote hart wat ze grootmoedig maakt. Ze vergeten te steunen en te rekenen op Gods voorzienigheid en op de anderen.

 

Tekenen van zonde

Neemt de zonde toe? Zonde is de grootste oorzaak van nieuwe plagen die de wereld bedreigen. ‘Daaraan moet worden toegevoegd dat op de horizon van deze huidige samenleving … vooral waar men het meest technologisch en wetenschappelijk ontwikkeld is, de tekenen en symptomen van de dood heel vaak en heel aanwezig zijn. Denk aan de wapenwedloop en het gevaar van zelfdestructie. Iedereen is zich meer en bewuster geworden van de ernstige situatie van onze planeet. Het is een vraagstuk van problemen die niet alleen economisch zijn maar ook en vooral ethisch. Op de horizon van onze tijd, zijn er steeds meer tekenen van dood. Op veel plekken is het inmiddels normaal of zelfs een instituut geworden, leven wordt ontnomen van mensen, zelfs voor ze geboren worden. Of het leven wordt vroegtijdig beëindigd waardoor een natuurlijke dood ontnomen wordt.’ (JP2 Dom. et Viv. 57)

 

Evenbeeld van God herstellen

Als de eindstrijd om het gezin en de betekenis van het huwelijk gaat kunnen we als christenen bijzonder bijdragen. Paus Franciscus antwoordde ooit een op een vraag: ‘Wat deed God voor het scheppen van de wereld? Hij had zoveel lief dat er meer ruimte was dan voor Hem alleen.’ Peter dacht niet langer aan de eindtijd maar aan het nu. ‘In dat evenbeeld moeten we leven! Laat de eindtijd maar komen, want ik ben vol hoop, vervuld van dankzeggingen en klaar om God te verheerlijken in plaats van mijn kleine ik.’