Reisverslag: WJD @ Home – Ameland

Na het ontbijt kregen we catechese van mgr. Hendriks over ‘pelgrims van hoop’. Drie van de tien jongeren is blijkbaar depressief. Een ‘pelgrim van Hoop’ heeft te maken met “uitzicht en hoop door geloof”. Tijdens de catechese noemde mgr. Hendriks een aantal voorbeelden waarin het thema ‘hoop’ duidelijk naar voren kwam. Het ging erover hoe je met geloof over de drempel van de dood heen kunt kijken en je een toekomst kunt zien. Dat hoop ook betekent dat er uit iets ‘ergs’ iets goeds kan komen. Jongeren die last hebben van somberheid moeten hulp zoeken indien ze dat nodig hebben. Maar je moet ook proberen de persoon te zijn die je bent. Een ander advies was om een geestelijk begeleider te nemen. Het pelgrim zijn gaat bovendien om nieuwe ervaringen opdoen en openstaan voor het onbekende en voor God. Verder gaat bidden niet alleen om praten met God maar vooral ook luisteren naar God.  

 

Hoe kun je meer hoop krijgen?

Door:

 

Verder was het deze week de bidweek voor de eenheid van de christenen. Hierbij wordt in het bijzonder gebeden voor de eenheid tussen de verschillende stromingen binnen het christendom. Soms worden ook gezamenlijke kerk- en gebedsdiensten georganiseerd.

 

Na de interessante catechese gingen we in onze deelgroepjes bespreken wat we uit de catechese hadden gehaald. Toen kwam mgr. Mutsaerts erbij zitten en iedereen werd stil.  

 

Wat er daarna gebeurde was weer compleet anders. Carolien, de enthousiaste jongerenwerkster van bisdom Haarlem-Amsterdam, vroeg om tweetallen te maken. Het spel dat we vervolgens speelden was een soort stoelendans. Er werd een kleine JBL box tevoorschijn gehaald en er werd muziek gespeeld van de band Coldplay (Adventure of a Lifetime), en op een willekeurig moment werd de muziek stop gezet. Op dat moment moesten we “paard, ridder en cavalier” nadoen. Wie dit als laatste lukte of helemaal niet, mocht niet meer meedoen. Het was een heel intensief spel. Dit werd gevolgd door een ander spel dat net zo intensief was, namelijk met een kussen overgooien in een kring terwijl er iemand op je rug zit. Hoe verzin je het? In ieder geval zag het er vermakelijk uit.  

Daarna werd het tijd voor een uitgebreide lunch met onder andere stamppot en salades als voorbereiding op een stevige wandeltocht naar de kerk. Tijdens het wandelen heb ik kennis gemaakt met een van de jongeren. We liepen wel een uur lang richting de kerk. Hierbij namen we ook allemaal sluiproutes door over bedrading te lopen en door de modder. Gelukkig waren we hierop voorbereid. Het eiland is super mooi en we zijn naast de weilanden ook nog langs het strand gelopen.  

 

We kwamen aan bij de Clemenskerk voor de Eucharistieviering. We werden welkom geheten en er was muzikale begeleiding. Tijdens de viering  kwamen er bekende liederen voor. Zoals het WJD-lied van vorige zomer in Portugal.

Daarna gingen we naar twee verschillende workshops. De eerste workshop waar ik aan deelnam, was die van Bianca, die ik op de boot voor het eerst ontmoette. Er werd een verhaal verteld over de heilige Franciscus en de wolf in Gubbio. Hierna gingen we erover in gesprek door allemaal een voor een aan het woord te komen zonder de ander te onderbreken. Wat ik er zelf van had begrepen is dat je in balans moet leven met de schepping en er zorg voor moet dragen. Dit beïnvloedt elkaar. Op deze manier kun je in vrede met elkaar leven.  

 

Tijdens de tweede workshop ging het over katholiek zijn in een seculiere samenleving.  Deze workshop werd verzorgd door diaken Iwan Osseweijer. Hij vertelde dat het nodig is om elkaar in het geloof te steunen zodat je eigen vlammetje niet uitgaat, omdat het dan een sterkere vlam is. Wat hiermee wordt bedoeld is dat in gesprek met mensen je je niet terughoudend hoeft op te stellen, maar je gewoon jezelf kunt blijven en eventueel vertellen over wat je dan kunt vinden in het geloof. Tijdens de workshop maakten we een heel lijstje met ‘reclame’ van wat je in het geloof zou kunnen vinden. Bijvoorbeeld stilte en rust, gemeenschap/sociale contacten, structuur, symboliek, voorbeelden van heiligen, kunstwerken die een verhaal met een boodschap kunnen vertellen en nog veel meer andere dingen. Er waren ook andere workshops zoals het levend ganzenbord en rozenkransen maken. Deze workshops waren populair bij vele jongeren.

 

Tot slot was het tijd voor koffie en thee. Je moest wel je eigen kopje bij je houden omdat je deze ook zou gebruiken tijdens het avondeten. Het avondeten bestond uit een broodje worst en soep. Daarna ging mgr. Mutsaerts helpen met vla uitdelen. Je kon kiezen uit vanille- of karamelvla.  

Tijdens elke WJD wordt er een avond van aanbidding georganiseerd. Een moment waarbij het Allerheiligste wordt uitgesteld. Onder muzikale begeleiding voor een groot deel van deze avond.  Er was ruimte om stil te zijn en te bidden. Maar bijvoorbeeld ook om te gaan biechten. Zelf heb ik dat niet gedaan en voelde ik persoonlijk een drempel op dat moment. Later hoorde ik van andere deelnemers dat ze een inspirerend  gesprek hebben gehad en dat dat hun heeft geholpen. Ook waren er een aantal jongeren die voor het eerst hadden gebiecht en vertelden dat dat ook veel met hun had gedaan. Zelf nam ik de tijd om te lezen uit het boek dat bij Magnificat 90 hoort. Ik ontdekte dat de tekst bij een moment als aanbidding goed past en kon de tekst beter tot me nemen.  

Na de aanbidding werden we opgehaald door een bus die speciaal was gereserveerd. Dit stond ook met grote letters vermeld. In de bus gaf ik Rosemarie een chinees gelukskoekje dat ik nog in mijn rugtas had. Het past misschien niet zo bij dit weekend, maar het doet me wel denken aan dat je de Bijbel openslaat op een willekeurige bladzijde en dat er dan misschien een tekst staat waar je iets mee kan.  

 

Aangekomen bij de slaaplocatie deed ik mee met het spelletje ‘vlotte geesten’, een naam voor een spel dat ik ook niet direct bij het thema van dit weekend vond passen. Maar het spel was echt hilarisch! Ik heb de ‘blauwe zusters’ nog nooit zo fanatiek gezien. Het ging er zelfs zo fanatiek aan toe dat ik een keer per ongeluk werd gekrabd. Oeps!  

 

De volgende dag was ik alweer vroeg op, voor een zondag. Ik was de vorige avond in slaap gevallen en had mijn verslag niet goed kunnen bijhouden. Het was de bedoeling om voor het ontbijt al je spullen te hebben ingepakt. Tijdens het ontbijt moest je brood smeren voor de avond. Verder nam ik de ruimte en maakte ik reclame voor Omega. Dit vond ik best wel spannend omdat ik daar wel echt achteraan moest gaan.  

 

In het deelgroepje werd teruggekeken op het intensieve maar inspirerende weekend. Een van de onderwerpen was leeftijdsgrens. Na je 30ste kun je namelijk niet meer meedoen met dit soort weekenden als deelnemer. Maar ook andere activiteiten vallen weg . Er wordt in ieder geval nagedacht hoe hier verder iets in te doen valt. Een ander onderwerp was meedoen met de Veertigdagentijd. Hierbij kon ik zelf over Magnificat90 vertellen (waar ik aan meedoe) of over Exodus90 (waar mijn vriend Michel aan meedoet).

 

Daarna werden we opgehaald door de bus, die vervolgens een extra rondje reed om meer van Ameland te laten zien. In de bus had ik een van de jongeren leren kennen en zij vertelde mij een persoonlijk verhaal en over haar ervaring om mee te gaan met de reis. Het is voor jongeren niet altijd vanzelfsprekend om zich op te geven zonder er bij stil te staan of ze aansluiting zullen vinden en leuke mensen zullen ontmoeten. Ik vind het erg stoer als jongeren mee gaan met een reis als ‘WJD Ameland’ en vooral als ze dan nog niemand kennen!  

 

Tijdens de mis ging het verder over het zijn van een pelgrim en op reis zijn. Ameland is slechts een tussenstop, werd verteld. Na de mis werd ik geïnterviewd door Katholiek Leven. Zij hebben meerdere filmpjes gemaakt en de mis opgenomen. Vervolgens was er pauze en een lunch in de school. Dit was weer een uitgebreide maaltijd met onder andere lasagne. Ik heb gesproken met onder andere kapelaan Paulus Tilma en nog meer andere jongeren. De WJD is altijd een soort netwerkbijeenkomst, op een positieve manier natuurlijk. We hebben elkaar nodig.  

 

Daarna vond de ‘college-tour’ plaats met mgr. Mutsaerts. Je kon dit weekend vragen bedenken om aan hem te stellen. Michel had wat vragen gestuurd via Whatsapp, die ik kon opschrijven. Die hadden te maken met hoe je als christen om zou moeten gaan met politiek, hoe je je als christen zou moeten gedragen tegenover vluchtelingen en hoe je radicaal in het geloof kunt zijn. De vraag eronder is hoe mgr. Mutsaerts daarover denkt. Al deze vragen kwamen aan bod en daar werd dus antwoord opgegeven.  

 

Na het college liepen we terug naar de boot. Het was een kort maar krachtig weekend en ik heb veel nieuwe contacten opgedaan. Voor het geloof betekende het voor mij om toch stil te staan bij bepaalde onderwerpen en dat ontmoeting belangrijk blijft. Verder was het voor mij de laatste mogelijkheid om als deelnemer mee te gaan, maar zou ik graag in de toekomst op een andere manier betrokken willen zijn.

 

Tot slot ben ik bij een reis als deze benieuwd wat de uitwerking daarvan is in het dagelijks leven. Omdat daar de echte wereld is en je je daar ook gelukkig in moet weten te voelen samen met mensen die allemaal niet naar een WJD Ameland zijn geweest. Jongeren weten elkaar in ieder geval te vinden en ook bijvoorbeeld geestelijken. Verder hoop ik dat er nog meer concreet aandacht wordt besteed aan thema’s die nu in de maatschappij relevant zijn en hoe het geloof daarmee verbonden is of kan zijn. Ik denk dat het als jongere van deze tijd uitdagend genoeg is om je te ontwikkelen. Het geloof zou daarbij handvatten moeten bieden om toch steviger in je schoenen te staan.